در روزگاری که برخی دوستان شما را دعوت به محافظه‌کاری و توصیه به خودسانسوری می‌کنند تا از مواهب مادی و استخدام و... بی بهره نمانید...
شما حریت پیشه نمایید و با صداقت و صراحت و البته بصیرت، از ارزش‌های اسلامی و اوامر ولـی دفاع کنید که روزی رسان اول و آخر خدا است.
با محافظه‌کاری، عافیت طلبی، بی بصیرتی و حتی کارشکنی آتش را به خرمن ارزش‌های اسلامی و کارد را به استخوان مردم می‌رسانند.
وقتی هم که صدای مردم بلند می‌شود... با وسط بازی و ژست علمی اخلاقی به نقد و تحلیل حواشی و تخطئۀ متن ماجرا می‌پردازند!
این جماعت استخوان لای زخم‌ها هستند...
برخی افراد هستند که بر سر جنایتکار بزرگی مانند آمریکا فریاد می‌کشند اما در مقابل خطاکار کوچکی مانند رئیس‌شان صدایشان درنمی‌آید!
چون اولی دور است و تبعات فریادشان سریع دامن‌شان را نمی‌گیرد اما دومی نزدیک است لذا تبعات نقدشان سریع دامن‌شان را می‌گیرد!
گفتم؛ چرا در مقابل فلان ظلم، فساد، انحراف و پایمال کردن بیت المال و... سکوت کردید!؟ گفتند؛ امام علی(ع) هم در جای خودش سکوت کرد...!
گفتم؛ بقای اساس اسلام در گرو سکوت(عدم اقدام قهری) امام علی(ع) بود؛ شما بفرمایید به جز منافع شخصی چه چیزی در گرو سکوت شما بود؟
سال‌ها با محافظه‌کاری و عافیت طلبی ذهن مردم را در معرض هزاران دروغ و شبهه و... فجازی ولنگار رها کردند!
بعد دربه‌در به دنبال افزایش مشارکت و انتخاب شدن اصلح بودند!
حتی محاسبات حکمرانی برخی مسئولین نیز تحت تأثیر همین فجازی ولنگار شکل می‌گرفت و خسارت می‌آفرید!