سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

هجر تو آن سان کند با من

که وصال کوره با آهن

منم گرفتار دورن طوفانی
🔻 شبی چو گیسوی خودِ پریشانی

🔺 چه موج زیبایی زِ خون به پا شده است
🔻 منم که می‌دانم تو که نمی‌دانی

🔺 همیشه درگیرم میان این دو نفر
🔻 خودی که زندان است و خود که زندانی