برای قضاوت صحیح، اشراف به کلام لازم، لکن توجه به ما قال بدون توجه به من قال گاهی رهزن می‌شود!
نکند مواجههٔ ما با اشتباه مؤمنین همانند مواجههٔ با اغلاط منافقین باشد! اولی خطا و دومی خط است!
برخورد یکسان با اشتباه مؤمنین و اغلاط منافقین به اسم حریت و فراجناحی بودن، بی بصیرتی است.
با تدبیر امامین انقلاب اسلامی ما از روز قدس به روزگار قدس رسیده‌ایم! روزگاری که در آن آرمان قدس شریف قسیم النار و الجنۀ عصر شده است.
آرمانی توحیدی که نافی طواغیت و جدا کنندۀ حق از باطل بوده و با عدالت گستری و ظلم ستیزی پاکان را از فاسدان جدا و منافقین را رسوا نموده!
صد البته که کلام امیر بیان فصیح و بلیغ است لکن مبادا نام این کتاب شریف که ناظر بر فرم کلام امام است ما را از محتوای کلام او غافل کند.
اگر بنا باشد ناظر بر محتوای کلام امیرالمؤمنین علی(ع) نامی برای کتاب شریف نهج البلاغه انتخاب شود قطعا آن نام نهج السیاسه خواهد بود...
ننگ اول بی شرفی صهیونیست‌ها در کشتار کودکان و اکنون بی حرمتی به زنان غزه است که البته انتظاری غیر از این از این شقی‌ها نمی‌توان داشت...
ننگ دوم بی غیرتی بسیاری در غرب آسیا است همانانی که تعصبات قومی را بر ارزش‌های اعتقادی اولویت بخشیدند و متفرق و ضعیف و ذلیل شدند!
وحدت یعنی؛ یگانگی، یکتایی، اتحاد، اتفاق و همبستگی لذا وقتی سخن از وحدت به میان می‌آید باید تکلیف خود را با سه پرسش زیر روشن بکنیم.
وحدت که؟ همۀ ملت ایران؛ در چه؟ آنچه که اسلام ناب(عقل، وحی، تجربه، شهود) به آن توصیه می‌کند؛ برای چه؟ پیشرفت دنیوی و سعادت اخروی.