همسان پنداری همه جانبه‌ی روسیه با آمریکا و غرب، و همچنین اوکراین با فلسطین، افغانستان، عراق، سوریه و یمن بدونِ توجه به ریشه‌ها، عوامل و اهداف نزاع بین آنها اگر از روی جهل نباشد حتماً از روی حماقت یا ... است.
لکن سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران باید بر همان اصل “نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی” استوار بماند.
طرح صیانت با همه ایراداتی که ممکن است بر آن وارد باشد قطعاً از وضعیت بی‌قانونی حاکم بر فضای مجازی بهتر است. (ولنگاری فجازی شاهرگ حیات دشمن است)
البته تا زمانی که متولیان طرح صیانت نتوانند با اصلاح و تکمیل و تبیین دقیق از طرحِ صیانت، صیانت بکنند، بعید می‌دانم با طرح صیانت بتوانند از کاربران صیانت بکنند.
آیا با وجود فضای مجازی ولنگار می‌شود کارِ اقناعی کرد؟
انقلاب اسلامی ایران قبل از اینکه یک انقلابِ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی باشد یک انقلاب معرفتی است.
امام خمینی کبیر و یاران مجاهد ایشان در روزگاری که آگاهی و اندیشه بشر منحصر در پوزیتیویسم شده بود، بابی از معرفت را به نام وحی الهی گشودند که چراغ راه عقل، سامان بخش تجربه و معیار سنجش شهود بشر شد.
برخی از مراکز به جای تربیت نیرویِ مؤمنِ مجاهد عملاً به تربیت شومن و ساختِ دکورِ نیرویِ انقلابی و حزب اللهی مشغول هستند.
باور کنید مشکل از نسل جدید نیست، مسئله اینجاست که فاقد شی نمی‌تواند معطی آن باشد.
مجموعه‌ها و مسئولینی که خودشان به اصول و ارزش‌ها پایبند نیستند نمی‌توانند نیروی تراز انقلاب تربیت کنند.
برخی از افراد و مجموعه‌ها، فانتزیگری را با انقلابیگری اشتباه گرفته‌اند لذا کارهای پر خرج و نمایشی و میان تهی را برنامه‌ی فرهنگی و فعالیت انقلابی می‌پندارند!
تفاوت جهاد با تفریح در این است که مجاهدت هزینه دارد، هزینه‌هایی از جنس جان و مال و آبرو یا از دست دادن اعتبار اجتماعی دنیوی و موقعیت‌های شغلی و غیره.