(تبیین باید صریح و روشنگر و ناظر بر واقعیات خارجی باشد نه کلیات ابوالبقاء)
برخی دغدغه‌مندان و دلسوزان تأکید می‌کنند که در جهاد تبیین و روشنگری بحث را بر سر اشخاص نبریم؛ این حرف اگر به معنای شخصی و جناحی نکردن مسائل باشد بسیار درست است اما اگر به این معنا باشد که از شخصیت(مجموع عقاید، تفکر، مواضع و عملکرد) افراد سخن (نقد و تمجید و...) نگوییم شدیداً غلط است.
مفهوم و عنوانی که آیت الله شهید شیخ فضل‌الله نوری رضوان الله علیه در عصر مشروطه بر روی آن ایستاد «مشروعه» بودن مشروطه بود و جان خود را نیز برای این وصف و حدّ شرعی مشروطه یعنی مشروعه بودن آن پرداخت. البته این قید مشروعه صرفاً یک وصف و تعبیر زینتی نبود بلکه سنگ بنا و ستونی بود که بنای مشروطه را در جهت سعادت دنیوی و اخروی ملت قوام می‌بخشید.
اجازه بدهید شرح این قصۀ پر غصه را ابتدا در کالبد یک حکایت بیان کنم باشد که به قدر پر کاهی موجب تأمل منجر به تحلیل و تجویز دقیق بشود...
روزی #فرمانده‌ای به همۀ اهالی شهر خصوصاً #سربازان دستور داد: «این روزها وظیفۀ همۀ شما این است که آب تهیه کنید تا #مخزن شهر را پر از #آب کنیم چون شدیداً به آب نیاز داریم!»
به بهانۀ حواشی مصاحبۀ کارلسون با پزشکیان...
بعضی افراد حتی دلسوز به گونه‌ای برخی مواضع خام و ضعیف و حتی خطرناک آقای پزشکیان و دولت وفاق را تفسیر و حمل بر هوشمندی راهبردی می‌کنند که آدمی به شک می‌افتد که این عزیزان در مورد پزشکیان و دولتش سخن می‌گویند یا در مورد لقمان حکیم و کابینۀ سلیمان نبی ع!
در فضای علمی و اجرایی و خصوصاً رسانه‌ای تا موضوع و مسئله و چیزی به مذاق برخی افراد و عزیزان و گروه‌ها خوش نمی‌آید گاهی بلافاصله اشکال می‌کنند و بعضاً فریاد بر می‌آورند که؛ ای بابا الان اولویت نظام، مردم، کشور این مسئله(مثلاً حجاب) است!؟ چرا به اقتصاد کشور و معیشت مردم نمی‌پردازید. یا اینکه وقتی کسی یا مجموعه‌ای متمرکز در کار و فعالیت ناظر بر مسائل سیاسی داخلی است به او خرده می‌گیرند که؛ ای بابا در این شرایط حساس جهانی و بین‌المللی و منطقه‌ای به مشکلات و چالش‌های سیاسی داخلی چرا می‌پردازید و قس علی هذا...