این عنوان(انحطاط متحجرانه؛ انعطاف‌پذیری متفکرانه) موضوع سخنرانی استاد علیرضا پناهیان در محرم امسال بود...
به نظرم تبدیل سه گانۀ(تحجر، انقلابیگری و لیبرالیسم) مورد تأکید امام خمینی ره به دوگانۀ فوق الذکر غیرحرفه‌ای بود.
عدم صورت بندی فنی مباحث پیامدهای بدی دارد که تابع نیات ما نیستند.
رفتارهای بی تکلف وقتی که از آقای پزشکیان و غربگرایان سر بزند، ساده‌زیستی، اخلاص و شفافیت روایت می‌شود.
اما همین رفتارها وقتی از امثال آقای جلیلی و انقلابیون سر بزند، حقه بازی، ریاکاری و عوام فریبی روایت می‌گردد!
افکار عمومی بیشتر متأثر از روایت است تا حقیقت و واقعیت...
هیئتی که در مورد جنایات اسرائیل و صهیونیسم و قتلگاه غـزه بی تفاوت باشد بداند یا نداند در امتداد تاریخی تقویت جریان ظلم یزیدیان قرار دارد.
در کرب‌و‌بلا، بی‌طرفان، بی‌شرفانند!/تاریخ همان است، حسینی و یزیدی.
هیئتی که عدالتخواه و ظلم‌ستیز تربیت نکند هیئت نیست، کافه است...
مردم مظلوم غزه چنان سلحشورانه پای طوفان الاقصی و در مقابل جنایات اسرائیل ایستادند که ندای مظلومیت‌شان آزادگان جهان را بیدار کرد.
فارغ از خودباختگی اغلب دولت‌های منطقه و مجاهدت‌های گروه‌های مقاومت، اما انگار آنگونه که باید، ملت‌های مسلمان هنوز بیدار نشده‌اند!
نقد حلوا نیست که شیرین باشد بلکه دارو است لذا تلخی و درمان را توأمان دارد برخی با نیت کم کردن تلخی این دارو از خاصیت درمانگری آن می‌کاهند!
ضمنا حرف حق ذاتا شیرین است منتها برای ذائقه‌ای که به باطل میل کرده باشد تلخ می‌باشد لذا مبادا به جای اصلاح ذائقه‌ها حرف حق را تخطئه کنیم.