علاج ندانستن و نتوانستن جای خود لکن ما الان با خطر نخواستن مواجه هستیم! برخی مسئولین نمی‌خواهند به انقلاب اسلامی و قانون پایبند باشند!
جاهل را آگاه و ضعیف را کمک می‌کنیم اما علاج کسی که تمرد می‌کند هرس است! مسئولیت گرفتن کسانی که به آرمان و قانون پایبند نیستند فاجعه است!
هیچ مـردم و نظامی اینگونه عناصر آلوده که آجرهای فاسد هستند را در معماری حکمرانی خود تحمل نمی‌کنند، چه رسد آنان را سکاندار نمایند!
ای کاش هر ساله در سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ضمن ارج نهادن به رویش‌ها، ریزش‌ها را نیز بازخوانی و از درون سیستم بزداییم...
نقطۀ ضعف جبهۀ حق انقلاب اسلامی نه در استدلال است و نه در مستندات بلکه در روایت است و روایت در دست رسانه‌ها می‌باشد!
اگر می‌بینید که جبهۀ باطل ضد انقلاب برای ولنگاری فضای مجازی و رسانه هزینه می‌کند چون حریف استدلال و مستندات نمی‌شود.
رسانه و روایت را جدی نگرفتیم، سیلی خوردیم!
اولین معنایی که از شنیدن کلمۀ مقاومت در ذهن ما شکل می‌گیرد این است که ما به عنوان فرد، گروه، جامعه، ملت و یا امت در مقابل فشار و حملۀ دیگری و دشمنان بیرونی خود ایستادگی و پایداری می‌کنیم و تن به اراده و خواست او نمی‌دهیم. البته مقاومت در مقابل امیال نفسانی و شهوات دورنی را نیز می‌توان در زمرۀ مصادیق مقاومت درونی برشمرد. این معنا در عین درستی لکن تداعی کنندۀ مفهومی سلبی، منفعل و تدافعی از ایستادگی است. با توجه به این عبارات وقتی سخن از مقاومت به میان می‌آید برای روشن شدن مسئله باید ابتدا تکلیف پاسخ یا پاسخ‌های این سه پرسش روشن گردد: مقاومت چه چیزی یا چه کسی و کسانی؟ مقاومت در مقابل چه چیزی یا چه کسی و کسانی؟ و همچنین مقاومت بر روی چه چیزی یا چیزهایی؟
در یک مصاف آنچه تعیین کنندگی اصلی را دارد اراده است یعنی هر طرف که بتواند ارادۀ خود را بر دیگری تحمیل کند پیروز نبرد است...
پس اگر در یک مصاف مال و جان خود را از دست بدهیم ولی تسلیم خواست و ارادۀ دشمن نشویم قطعا پیروز هستیم و خواهیم بود.
مقاومت در اسلام صرفا به معنای ایستادگی سلبی، منفعلانه و پدافندی در مقابل فشارها و حملات دشمنان نیست بلکه به معنای مقاومت در مسیر حمله و تهاجم نیز هست.
این مقاومت در حمله به جبهۀ باطل و ظلم را عملیات پیروزمندانۀ طوفان الاقصی و امتداد آن در این مصاف به خوبی نشان داد...