سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

یک هدف و دو روش!؟ یا به عبارتی دیگر دو راه و یک مقصد؟!
نقطه ی اشتراک سران آمریکایی با یکدیگر در سیاست بین الملل و کلان جهانی، استثمار دوست و دشمن و اگر نشد نابود کردن آنان به طور کامل است، و برای رسیدن به این هدف قائل به دو روش سخت و نرم هستند که در ادامه عرض خواهیم کرد، بهترین نقطه اتکا برای مستدل بودن این حرف نیز تاریخ آمریکا در عرصه ی روابط بین الملل می باشد، و این نگرش طاغوتی ریشه در مبانی ظالمانه و غیر انسانی آنان دارد که خود را ارباب جهان و مابقی بشریت را نوکران خود می پندارند و با اینکه چندان پیشینه ای در اصل پیدایش تمدنی ندارند در همه ی زمینه ها خود را نسبت به تمام بشریت افضل و برتر می شمارند.

کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ که هر روزه لایه های پنهان آن برای افکار عمومی روشن تر می شود همگی مؤید بصیرت و عملکرد صحیح جریان حزب اللهی و انقلابی آن زمان به رهبری آیت الله کاشانی و جان فشانی های فدائیان اسلام با محوریت شهید نواب صفوی است، و در مقابل مهر تاییدی است بر ساده انگاری دکتر مصدق، یا بهتر است بگوییم خیانت دکتر مصدق … خطای نابخشودنی دکتر مصدق پشت کردن به جریان حزب الهی و انقلابی مردم آن زمان و روی آوردن و دلخوش کردن به حمایت های آمریکا بود.

وقتی با منتشر کردن و مانور دادن رسانه ای بر روی یک کلیپ که حکایت از یک سخنرانی شش سال پیش دارد بازی را تا بازداشت دکتر حسن عباسی پیش می برند اینجاست که عدم توجه جریان حزب الهی و انقلابی به قدرت رسانه بیشتر نمود پیدا می کند.

متاسفانه در کشور ما جریان های مخالف به خاطر عدم احساس مسئولیت و تکلیف در برابر مشکلات کشور فراغ بالی برایشان حاصل شده که در حوزه رسانه جدی تر وارد شده اند، از شبکه های ماهواره ای جریان شیرازی ها گرفته تا روزنامه ها و سایت های زنجیره ای کارگزاران و اصلاح طلبان همه و همه توپ خانه های فعال و فتنه خیزی هستند که همواره بر علیه جریان اصیل حزب الهی و انقلابی قلم فرسایی می کنند.

آسیب هایی که اسلام و مسلمین از درون خورده اند همواره مخرب تر و ویرانگر تر از عوامل مخرب خارجی بوده است گرچه بستر ساز غالب آسیب ها و حملات خارجی همین چراغ سبز ها و یا نقطه ضعف های داخلی بوده است، و این خطر بسیار بزرگی است که می تواند دامن گیر هر مکتب و امتی بشود، چون غالب افراد جامعه حساسیتی را که نسبت به دشمنان خارجی دارند نسبت به دشمنان داخلی ندارند و همین امر زمینه ساز خسارت های غیر قابل جبرانی می شود.

چند وقت اخیر بسیاری از رسانه‌ها مباحثی اعم از خبر و گزارش و تحقیق و تحلیل‌های گوناگون پیرامون موضوعاتی با محوریت ترروهای بیولوژیکی مطرح کرده‌اند که واکنش‌های بسیاری را چه از طرف مسئولین و چه افکار عمومی در بر داشت است. در چند دهۀ اخیر افراد بسیاری هدف ترور بیولوژیکی و یا نسل کشی بیولوژکی قرار گرفته‌اند که بنده در این بحث قصد پرداختن به صحت و کذب این موارد را ندارم  فلذا بیشتر بر روی جنبۀ تحلیلی بحث متمرکز می‌شوم.