إن کتاب الله علی أربعة أشیاء؛ علی العبارة و الإشارة و اللطائف و الحقائق. فالعبارة للعوام و الإشارة للخواص و اللطائف للأولیاء و الحقائق للأنبیاء.
کتاب خدا بر چهار چیز است؛ عبارت، اشاره، لطایف و حقایق. عبارت براى عامۀ مردم است، اشاره براى خواص، لطایف براى اولیا و حقایق براى انبیا.
چه کسی میتواند به گونهای سخن بگوید که هر سخن او حداقل چهار لایه داشته و همواره استدلال و مستندات و عاطفه و... را توأمان دارا باشد!؟
این الگو، الگوی روایت پردازی است! و روایتی تراز است که محمل برهان و سند و حس و... باشد تا هیچ مخاطبی را از دایرۀ تخاطب خود خارج نکند.
حدیث و قاعدۀ «انظر الی ما قال و لاتنظر إلی من قال» ناظر بر عالم و مقام حکمتاندوزی است نه عالم و مقام سیاستورزی!
اتفاقا در عالم و مقام سیاستورزی ابدا نباید به ظواهر کلام اکتفا کرد بلکه باید به ارادۀ متکلم توجه کرد و انگیزهها را فهمید.
سیاست! عالم انضمام است نه انتزاع...
«محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم» محمد پیامبر خدا و کسانی که با اویند بر کافران سختگیر و با همدیگر مهربانند.
لذا اسلام رحمانی و تکفیری دو روی یک سکه هستند که دائم در ضرابخانۀ استعمار ضرب میشود برای رونق بازار منافقین جهت استمداد از کفار!
ولایت شد ردای راستینت / فدای نخ نمای آستینت...
منجی موعود حضرت امام مهدی عج در هنگام ظهور، خود را با نام جدش «الا یا اهل العالم إن جدی الحسین» معرفی میکنند.
این یعنی همۀ عالم جد امام زمان عج را میشناسند که امام خودشان را با ایشان معرفی میکنند! و اربعین دارد این کار را میکند.
نقل به مضمون از آیت الله بهجت.
