گرچه تفکر درست و منطقی کار ساده ای نیست اما مهم تر از تفکر درست تصمیم درست است، چون اگر انسان همواره در مرحله ی تفکر باقی بماند چیزی در عالم خارج تحقق پیدا نخواهد کرد، و این تصمیم نیز اگر منتهی به عمل نشود و در حدّ همان تصمیم باقی بماند باز بی فایده خواهد بود. یکی از خصوصیت های مهمی که انسان را از تفکر به تصمیم و سپس به عمل می رساند شجاعت است، حال می خواهید آن را اعتماد به نفس و یا اراده نیز معنا کنید اما اصل موضوع همان است که عرض کردیم.

مقام تصمیم گیری بسیار دشوار است چون تفکرات ما که در ذهنِ بدون حد و مرز و مانع شکل گرفته است، حال می خواهد در عالم خارج که عالم تضاد و تزاحم است عینیّت پیدا کند و گذار از مرحله تفکر به عمل توسط تصمیمی که ما اتخاذ می کنیم صورت می پذیرد، بله تصمیم … و ممکن است در عالم خارج و واقع مسائل آنگونه که در عالم ذهن تصور کرده بودیم نباشد و با شکست و یا ضرر جبران ناپذیری مواجه شویم فلذا این جاست که به اهمیت شجاعت در تصمیم گیری پی می بریم.

اندک نیستند کسانی که کوه علم و پرهیزگاری هستند و از هر کسی بر احوالات عالم و دنیای پیرامون با خبرترند، اما همواره در کنج عافیت عمر خود را سپری می نمایند؛ می بینند ظلم ظالمان، فتنه فتنه گران و غارت حرامخواران را اما همواره در پیله کاذب مثلا تفکر به سر می برند و جرأت ابراز حقیقت را به خود نمی دهند. به گمانم که می خواهند مقبول عموم باشند و کسی را نرنجانند!

کوه علم باشی اما شجاعت به کار گیری آن را در مواقعی که امر بر خلق الله مشتبه شده است نداشته باشی ولله که برده شیطانی و بس … از فتنه ۸۸ که بگذریم در همین فتنه های اخیر به اصطلاح دیپلماتیک و حرامخواری های نجومی کجا بودند علمای دین که پا جای پای امیرالمومنین گذاشته و کسانی را که حیثت اسلام و نظام اسلامی را خدشه دار می کنند را در انظار عمومی شلاق عدالت بدست ادب کنند.