🔹 اکثریت بودن لزوماً تضمین کننده پیروزی نیست! چه بسا اقلیت‌هایی که به خاطر اتحاد، برنامه و کار تشکیلاتی همواره بر اکثریت‌هایی متفرق و بدون برنامه و غیر متشکل غلبه و حتی حکومت کرده‌اند. حال شرایطی را فرض کنید که یک اکثریتِ خوب و سالم و یا حداقل میانه با یک اقلیت نامرد و بی اخلاق و حتی فاسد که متحد و متشکل هستند رو به رو باشد! چه خواهد شد؟

🔸 اتحاد در بین افراد یک اقلیت، یک کنش و رفتار روانشناختی طبیعی است که به خاطر نفسِ در اقلیت بودن که خود به خود ضعف و عدم قدرت را در مقابل اکثریت به همراه دارد شکل می‌گیرد و بعضاً هم این مسئله یعنی اتحاد، به خاطر احساس تهدیدِ هضم و حذف شدن از جانب اکثریت، برای اقلیت‌ها حیاتی شده لذا جهت حفظ آن برنامه‌ریزی کرده و تشکیلاتی عمل می‌کنند.

🔹 جریان حزب الله، از انقلابیون در میدان گرفته تا مردم دوستدار انقلاب و نظام که اکثریتی حداقل 80 درصدی دارند غالباً در مصاف‌های سیاسی نتیجه را به یک اقلیتِ غیر انقلابیِ بدکارنامه و بعضاً فاسد واگذار کرده است. از تزویر و نیرنگ و فریب این اقلیت که بگذریم یکی از دلایل اصلی این شکست‌های سیاسی عدم اتحادِ خودی‌ها یا به عبارتی اتحاد نامحرمان بوده است.

🔸 ناگفته نماند که اتحاد باید حول محور اصول و ارزش‌هایی روشن و مکتوب و مستحکم باشد نه حول محور اشخاص و قبیله‌های جناحی! از منافقین که انتظاری نیست، امیدوارم سیاسیون مدعی انقلابیگری، انقلاب و مردم را به مسلخ این اقلیتِ فاسدِ متکی به حمایت دشمنان اسلام و ایران نبرند.