دنیا ما پر است از تمدن ها، فرهنگ ها و آداب و رسوم مختلف و عجیب غریبی که هر یک به نوعی بر خاسته از جهانبینی افراد آن جامعه می باشد؛ در این میان آداب و رسومی هستند که از پشتوانه ی فلسفی قوی و تفکر متعالی بر خوردار می باشند و برخی نیز صرفا یا بر خاسته از سیاست های حاکمیتی برای سرگرم کردن مردم تحت حکومت خود هستند و یا ریشه در عقب افتادگی فکری مردم آن جامعه دارند.

وقتی کلمه فستیوال به گوش ما می خورد اولین چیزی که متبادرا ذهن ما متوجه آن می شود، پرستیژ … و مثلا یک رخ داد بسیار با کلاس است؛ در یک تعریف ساده می توان گفت که فستیوال همان گرد همایی است که برای برپا داشتن یک مراسم غالبا شاد توسط یک گروه خاص و یا عامه مردم و با اهداف مختلف صورت می پذیرد و در تمام دنیا حال با عناوین مختلفی در جریان می باشد، از شرق آسیا گرفته تا غرب اروپا و گشور های آمریکای شمالی و جنوبی تا استرالیا، و از پرتاپ گوجه گرفته تا گاو بازی و خون خواری زامبی ها و یا گِل پاشی و پذیرایی از میمون ها و غیره و غیره …

سوالی که اینجا وجود دارد این است که هدف از بر گزاری این گونه مراسمات چیست و یا خواستگاه این نوع رفتار های اجتماعی چه چیز هایی می باشد؟

مثال: ما مسلمانان هر ساله در ایام شهادت سیدالشهد (ع) و یا نیمه شعبان و اربعین حسینی گرد هم آمده و اعمال خاصی را به جا ی آوریم که نفسی دمیده باشیم برای زنده نگه داشتن راه و مکتب انبیا و اهل بیت (ع) . . .که راه

۱- حق طلبی و عدالت گرایی

۲- ایستادگی در مقابل ظلم

۳- حمایت از مظلومین و ستم دیدگان

۴- نهادینه کردن اخلاق و سعادت گرایی

۵- تعلیم و تعلم برای رشد و بالندگی و غیره می باشد.

البته فراموش نکنیم که همین هدف و راه مقدس در طول تاریخ و گذر زمان دچار انحرافات آمیخته به خرافات نیز بوده است و همواره نیز گریبان گیر ما می باشد و این انحرافات یا ریشه در کج فهمی افراد داشته و یا دسیسه های در کار بوده است.

سوال: به نظر شما فستیوال گاو بازی، خوردن کرم، پرتاب گوجه، پاشیدن گل و ادای زامبی های آدم خوار را در آوردن و غیره . . . چه فلسفه ای دارد و برای چیست؟

آیا صرفا برای تخلیه هیجان و ابراز شادی های تصنعی و راهی برای فرار و فراموشی مشکلات می باشد؟

آیا یک تجارت و کسب کار برای گردانندگان این قبیل مراسمات است؟

یا سیاست حاکمیت برای تخلیه روانی افراد جامعه و نوعی سرعت گیر برای فرو کاستن از احساسات اجتماعی با هدف جلوگیری از شورش علیه حکومت است؟

اگر بگوییم که ما انتظاری از کشور هایی مانند تالیند و هند که مهد خرافات هستند نداریم اما کشور های اروپایی دیگر چرا؟

کشور هایی که در آن ها طرفداران کمپین های حمایت از حقوق حیوانات به تماشای گاو بازی های ماتادور ها می نشینند!!!

گرچه از تمدن غرب با کارنامه ننگینی که در استعمار کشور ها و نسل کشی هایی که در آفریقا و آمریکا و جنگ جهانی اول و دوم داشته است انتظاری بیش از این نمی توان داشت، تنها تفاوتی که رخ داده است این قرون وسطاییان فقط کت و شلوار پوشیده اند و کراوات زده و سوار ماشین های مدل بالا شذه اند.

نکته: متاسفانه نگاه شبه روشنفکران به الگو های تمدن غرب همانند تصور کودکی است که فکر می کند هر کس پولدار تر و خوش تیپ تر است مقام والایی دارد، همان هایی که رجوع به متخصص و عالم دین را تقلید کور کورانه می نامند ولی امام تقلید محض و افراطی خود را از ابتذال های غرب را مد گرایی و به روز بودن می دانند.

به قول شاعر: تن آدمی شریف است به جان آدمیت / نه همین لباس زیباست نشان آدمیت