متن شبهه: ظاهرا حدود ۷۰ سال قبل یعنی سال ۱۹۴۹ اسراییل و متحدانش طی معاهده‌ای ظالمانه قسمت‌های زیادی از کشور فلسطین را اشغال کردند و ما تا به امروز برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین اسراییل را به رسمیت نمی‌شناسیم و با این کشور ظالم مسابقه هم نمیدهیم.

از طرفی حدود ۱۹۰ سال پیش هم کشور روسیه طی معاهداتی ظالمانه در دو نوبت قسمتهای زیاد از خاک ایران را اشغال و به خاک خود ضمیمه کرد!!! حال چگونه است که ما کشوری که خاک خودمان را اشغال کرده به رسمیت می‌شناسیم اما کشوری را که خاک دیگران را تصرف کرده به رسمیت نمی‌شناسیم؟

جواب شبهه: هموراه در مواجهه با این قبیل سوالات شبهه افکن ابتدا و قبل از دویدن دنبال جواب… باید به مفاد و ساختار خود سوال دقت کنیم (سوال غلط پاسخ درستی ندارد)

1. ابتدای سوال از واژه “ظاهرا” استفاده شده است و این به این معنا است که پرسش کنند بی طرف نیست (چون مسئله ای به روشنی اشغال فلسطین توسط اسرائیل را نپذیرفته است) لذا طرح این چنین سوالی صرفا یک سناریو برای یک نتیجه از پیش تعیین شده است، به عبارتی پرسشگر غرض دارد و دنبال حقیقت نیست.
2. استفاده از واژه “معاهده” علی رغم توصیف ظالمانه بودن بالاخره به نوعی بیانگر توافقی است که مورد پذیرش ملت فلسطین نیز قرار گرفته است! در حالی که اساسا این چنین نبوده و اشغال فلسطین (سرزمین موعود) یک پروژه کاملا برنامه ریزی شده و تصمیمات تحقق آن نیز توسط افراد و تشکیلات های خاص گرفته شده و قطعنامه های سازمان ملل در حمایت از توافقات به اصطلاح معاهده مانند صهیونیست ها با عده قلیلی از خود فروختگان فلسطینی همواره تحمیلی و خلاف خواست مردم فلسطین بوده است.
3. و اما نکته مهم این است که اساسا ما ۱۹۰ سال پیش کشوری به نام روسیه نداشته‌ایم. کشور روسیه کنونی (فدراسیون روسیه) در سال ۱۹۹۰/۹۱ میلادی یعنی حدود سال ۱۳۷۰ خودمان بنیان گذاری شده و اعلام موجودیت کرده است و قبل از آن “اتحاد جماهیر شوروی” بوده و قبل از آن آن امپراطوری روسیه را داشته و قبل از آ نیز “روسیه تزاری” پادشاهی مطلق را داشته ایم. لذا روسیه کنونی مسئول اقدامات حکومت های سابق نیست همانگونه که جمهوری اسلامی مسئول اقدامات دوران پهلوی نیست (این مسئله توضیح دارد)
4. بسیاری از مناطق جدا شده از ایران در وقایعی مانند ترکمنچای، گلستان، آخال، پاریس، گلداسمیت و غیره اکنون خود کشور مستقل، دموکراتیک به معنای لحاظ اراده مردم خود در اداره کشور خود هستند (بحث زیاد است و از حوصله چت مجازی خارج)

نکته: این دست مسائل که در فضای عملیات روانی رسانه‌ای منازعات سیاسی مطرح می‌شود صرفا یک آلترناتیو برای غرب ستیزی است که برخی عناصر خارجی و داخلی می‌خواهند سوار بر موج ملی گرایی و مثلا وطن دوستی جریان چین و روسیه ستیزی را جایگزین آمریکا و غرب ستیزی قرار دهند، چین و روسیه‌ای که علی رغم اختلافات ایدئولوژیک با جمهوری اسلامی فعلا و در شرایط حاضر جزء متحدان استراتژیک ایران محسوب می شوند.