آغوش مردم، کمپی برای مسئولین معتاد به مذاکره
🔘 افراد در نوع مواجهه با مسائل و مشکلات به چند دسته تقسیم میشوند.
1️⃣ دسته اول: فقط مشکل را فریاد میزنند و ضمن تشویش اذهان عمومی کاری جز آه و ناله و زاری بلد نیستند.
2️⃣ دسته دوم: مشکل را میپوشانند و اگر کسی هم در مورد آن صحبت کند اصل آن را انکار میکنند.
3️⃣ دسته سوم: ضمن هشدار و توجه به وجود مشکل با مشورت و کارشناسی در صدد حل آن برمیآیند.
♦️ دسته اول و دوم که بماند(یعنی به کنار چون در . . . تشریف دارند) اما دسته سوم خود نیز به دو گروه تقسم میشوند.
1️⃣ گروه اولِ دسته سوم: کسانی که سعی میکنند و با حرف زدن و تشویق کردن دیگران برای کمک در صدد حل مشکل هستند.
2️⃣ گروه دومِ از دسته سوم: کسانی که ضمن تشویق دیگران برای حل مشکل ابتدا خود آستین همت را بالا میزنند و وارد گود عمل میشوند.
♦️ ناگفته نماند که چون عنصر اصلی تشکیل دهنده احزاب و جریانها انسانها هستند لذا احزاب و جریان ها نیز شامل دسته بندیهای ارائه شده میباشند.
🔷 در دولت یازدهم و دوازدهم یا به عبارت راحتتر دولت تدبیر و امید ما با افرادی از گروه اولِ دسته سوم طرف هستیم که چند سالی است زمام امور و سکان مهمترین و بزرگترین ساختار اجرایی کشور را در دست گرفتهاند و میتوان گفت که رویکرد آنها در مواجهه با مسائل و مشکلات به نوعی اعتیاد تبدیل شده است.
🔶 اعتیادی مزمن از نوع بدخیم که میپندارند راه حل تمام مسائل و مشکلات، مذاکره است و فقط مذاکره جواب میدهد. . . و کار را تا جایی پیش بردهاند که دچار خود مذاکرهگی نیز شدهاند که حتی در مواجهه با مسائل و مشکلات داخلی که ارتباطی به خارج ندارد با افراد و نهادهای درون ساختاری خود نیز نسخه مذاکره (لابی و زد و بند) را تجویز میکنند.
🔷 با این اوصاف به نظر میرسد که این رویکرد مذاکرهزدگی و عدم اقدام عمل در مسئولین دولت کنونی دارد به نوعی فرهنگ تبدیل میشود و تا حدودی نیز جامعه را به خود مبتلا کرده است، لذا شاهد رشد قارچگونه دلالی و حرفکاری به جای کار و تولید در حوزههای مختلف هستیم. . .
🔶 اگر قطار امور با همین دست فرمان و با دنده حرف درمانی جلو برود به خاطر انفعال مسئولین و افزایش مشکلات ناگزیریم برای برون رفت از وضعیت کنونی ابتدا کمپهای ترک اعتیاد به مذاکره، لابی، زد و بند و حرف درمانی دایر کنیم.
👤 #حسین_کاوه ✍️
#️⃣ #پیرو #ترک_اعتیاد #مذاکره
🌐 @Peirovir