(تبیین باید صریح و روشنگر و ناظر بر واقعیات خارجی باشد نه کلیات ابوالبقاء)
برخی دغدغه‌مندان و دلسوزان تأکید می‌کنند که در جهاد تبیین و روشنگری بحث را بر سر اشخاص نبریم؛ این حرف اگر به معنای شخصی و جناحی نکردن مسائل باشد بسیار درست است اما اگر به این معنا باشد که از شخصیت(مجموع عقاید، تفکر، مواضع و عملکرد) افراد سخن (نقد و تمجید و...) نگوییم شدیداً غلط است.
روایت زیستان اینگونه‌اند که بساطت و بلاهت را صداقت، بی عرضگی را ناترازی، ظلم پذیری را صلح طلبی و انفعال را صبر استراتژیک جا می‌زنند!
انبان جریان سکولیبرال تهی از استدلال و مستندات است لکن قهرمان روایت‌پردازی‌های نامردانه و حتی رذیلانه هستند و نان آن را می‌خورند!
فردی نمی‌دانست که تعهد و تخصص ندارد لذا در شرایطی حساس نامزد مسئولیت سنگینی در حد ریاست جمهوری کشوری ویژه شد!
افرادی نیز بخاطر حسی که ناشی از جنگ نرم دشمنان‌شان بود حاضر شدند هر فردی غیر از فرد نزدیک به نظام مستقر را انتخاب کنند!
اکنون آن فرد استخوانی در گلوی نظام و لای زخم مردم شده است!
کلیپ‌هایی که در آن قرتی‌های امروزی با بسیجی‌های دهۀ شصتی مقایسه می‌شوند مغالطه آمیز است!
مراقب باشیم که با مقایسۀ بدترین جوان این زمان با بهترین جوان آن زمان تلۀ شناختی درست نکنیم!
بدترین این زمان را با بدترین آن زمان و بهترین این زمان را با بهترین آن زمان مقایسه کنیم.
یکی از قواعد جنگ سخت اصل غافلگیر کردن طرف مقابل است! پس اگر دیدید کسی مدام رجز می‌خواند و تهدید می‌کند بدانید که دارد بلف می‌زند!
چون اگر توان زدن داشت اطلاع نمی‌داد! لذا ابتدا با جنگ نرم عملیات روانی می‌کند! اگر عملیاتش مؤثر واقع شود بعدش وارد جنگ سخت می‌گردد!
جنگ اصلی جنگ نـرم است!