سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

می‌دانیم و می‌دانند که نبرد قدیمی، تمام عیار و همه جانبه‌ای بین ایران به عنوان علمدار عدالت و آزادی و آمریکا به عنوان پرچمدار ظلم و استکبار همواره در جریان بوده که مدتی است تقابل نیابتی آن وارد مرحلۀ جدیدی شده است و همچنین طبیعی است که بخش‌هایی از این نبرد آشکار و قسمت‌هایی نیز به صورت پنهانی در جریان باشد تا جایی که گاهی نه آنها برخی ضربات خود را آشکار(رسانه‌ای) می‌کنند و نه ما برخی ضربات خود را آشکار می‌کنیم لکن باید در مقابل صراحت دشمنان در حمله و عدم نگرانی از تبعات آن، قاطعیتی صریح داشته باشیم. البته در کنار عملیات آشکار و قاطع نظامی علیه دشمنان خارجی برای اینکه حساب کار دستشان بیاید و فکر غلط‌های اضافه نکنند باید عملیات رسانه‌ای دقیق و گسترده جهت خنثی کردن شبهه و تردید افکنی غربزده‌های داخلی نیز داشته باشیم تا مردم را نترسانند و پازل دشمنان را تکمیل نکنند.

صراحت مواضع آقای رئیسی در سفر اخیر به آمریکا و مواجهه با مستکبرین بسیار ستودنی بود و ما چقدر به این صراحت در مواجهه با ...های داخلی نیاز داریم.

آیا این صراحت در مواجهه با کفار و دشمنان خارجی و عدم صراحت در مواجهه با منافقین داخلی از اقتضائات تفاوت مقابله با جریان کفر و نفاق است یا...؟

مماشات، تسامح، اغماض و حتی رأفت، از یک جایی به بعد خصوصاً از دیدگاه دشمنان خارجی، منافقین داخلی و احمق‌های کف خیابان ضعف و ترس معنا می‌شود!

اگر دشمنان و منافقین و احمق‌ها توهم کنند که نظام و مردم ضعیف شده یا ترسیده‌اند هارتر می‌شوند و هزینۀ این هاری را مردم عادی با خون پرداخت می‌کنند!

حتماً باید تیر به یکی از مسئولین بخورد تا قاطع شوید!؟