در جلسه با یکی از مسئولین انقلابی که در جریان مذاکرات است دو سوال کردم، که پاسخ قانع کننده‌ای نگرفتم!
آیا برای خنثی کردن عملیات رسانه‌ای دشمن بر روی موج این مذاکرات و القای این گزاره به مردم منطقه که «ایران معامله‌گر است و برای منافع خود منافع شما را قربانی می‌کند» تدبیری شده است؟
آیا برای خنثی کردن عملیات روانی و کارشکنی جریان ناانقلابی و غربزدۀ داخلی جهت جلوگیری از «فریب افکارعمومی و گروگان‌گیری اقتصادی برای مصادره و انحراف روند مذاکرات» تدبیری شده است؟
مبادا تمرکز بر جزئیات و حواشی مذاکرات ما را از فرامتن، پیامد‌ها، برداشت دوستان و نقشۀ دشمنان غافل نماید.
- سوالی جهت تأمل و تحلیل؛ کمک ایران به آمریکا جهت جبران خسارات آتش‌سوزی لس‌آنجلس درست است یا خیر؟
(برای پاسخ به سوال فوق باید به متغیرهای مختلفی مانند؛ دولت آمریکا / ملت آمریکا / دولت ایران / ملت ایران / شرایط بحران و... توجه نمود.)
0- شرایط بحران؛ در آتش‌سوزی لس‌آنجلس با توجه به حجم و میزان بحران، تلفات جانی بسیار کم بوده و خسارات اصلی غالبا مادی است که باید مردم و خصوصا دولت آمریکا آن را جبران کنند.
توضیح اجمالی؛ باید به این واقعیت توجه داشت که خود لس‌آنجلس و غالب مردم خسارت دیده در آنجا مانند مردم برخی کشورها فاقد حداقل پشتوانه‌های حاکمیتی و حتی اندوخته‌های شخصی نیستند و به عبارتی ثروتمند و مرفه هستند. شرایط بحران لس‌آنجلس سوختن شهر در آتش است و شرایط مردمش بی خانمانی است یعنی اینطور نیست که الان مردم دارند درون آتش می‌سوزند و ما نگاه می‌کنیم و کاری نمی‌کنیم. حل بحران بی خانمانی و پرداخت خسارت مالی هم بیشتر متوجه شرکت‌های بیمه و دولت آمریکا است. همان دولتی که بخش زیادی از مالیات‌های همین مردم در بحران خودش را صرف جنگ و جنایت علیه بشریت و خصوصا ملت ایران می‌کند.
گویا ابعاد جنگ الکترونیک جنایات اخیر در لبنان ما را از اهداف و ماهیت تروریستی این ماجرا و خصوصا موضع قاطع سیاسی و حقوقی غافل کرده است!
دولت محترم وفاق، وزارت امور خارجه، ده‌ها مجموعه و مسئول بودجه‌دار و حقوق بگیر! منتظر اقدام سریع و قاطع شما در مجامع بین المللی هستیم.
آیا با دعوت از افراد معلوم الحال به برنامۀ مقاومت می‌خواهید به مردم بگویید که بعضی‌ها اینقدر هم کم شرف، خائن، بی سواد، ساده لوح و... نیستند!
یا اینکه چپ و راست سیاسی هر اختلاف درونی هم که با یکدیگر داشته باشند و پدر مردم را در بیاورند اما در منافع ملی و سیاست خارجی متحد هستند؟
در دولت آقای رئیسی به ویژه در حوزۀ سیاست خارجی اقدامات خوب کم نداشته‌ایم اما پیوستن به شانگهای و بریکس بسیار راهبردی هستند.
باور کنید اگر غربگرایان داخلی دستاورهایی در این سطح داشتند جشن رسانه‌ای گرفته و به کف خیابان می‌کشیدند، برجام را که یادتان هست.