سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

ریاست جمهوری چهاردهم هم قصه‌ای شده است به نـام پزشکیان، به کـام ظریف و غربگرایان، خساراتش برای مـردم و فحشش هم برای نظام و...

آن چیزی هم که اسمش را گذاشته‌اند شورای راهبری یا راهبردی، در اصل شورای رهبری است! چون آقای پزشکیان فاقد قدرت مشی سیاسی است.

انتخابات امروز جزء معدود تحولات داخلی است که تمام جریان‌های غیر انقلابی در مقابل تمام جریان‌های انقلابی به میدان آمده‌اند.

اکنون تصمیم با مردم است که دنیا و آخرت خود و سرنوشت جامعه و کشور را چگونه بخواهند رقم بزنند، جهش متعالی یـا سقوطِ ...!

در هر صورت مؤمنین مجاهد رستگارند.

او خـود نرفته که خـود باز آید بلکه اکثریت غالب گذشتگان ما ضمن جفای بر اجداد او، خـود او را نیز از میان مردم راندند...

لذا او را باید بیاوریم و با عبرت گرفتن از گذشتگان و پیامدهای عالم سوز یاری نکردن ولـی خـدا، زمینه ساز ظهور باشیم...

ریـل این قطار اسلام انقلابی محمدی و راهبرش ولی فقیه امام خامنه‌ای عزیز و واگن‌های آن همواره مملو از اقشار مختلف مردم بوده و هست و خواهد بود.

فرماندهی این قطار در لکوموتیو لکن نیروی پیشرانش مانند قطارهای قدیمی فقط از لکوموتیو نیست بلکه مانند قطارهای پیشرفته در تک تک واگن‌ها است.

رأی دادن که موجب تعیین سرنوشت خود، حکومت و جامعه می‌شود صرفا یک امتیاز و حق نیست که بشود از آن صرف نظر کرد بلکه وظیفه و تکلیف است!

تفاوت امتیاز و حق با وظیفه و تکلیف در این است که از اولی می‌شود صرف نظر کرد و گذشت اما ترک کردن دومی هم عتاب دنیوی دارد و هم عقاب اخروی!