گاهی ما به جای کنشگری در ورطۀ واکنشگری میافتیم! به عبارتی همواره مشغول حل مسئلههای تحمیلی دشمن هستیم نه طرح ایجابی خودمان.
واکنش، لازم اما اصل بر کنش است؛ چون کنشگر، مسئله سازی، جهت دهی و کنترل میکند لذا همواره یک قدم جلوتر از واکنشگر خواهد بود.
فهم و تحلیل مسائل و پدیدهها بدون توجه و التفات به کلان روایتی که مسائل و پدیدهها در دامن و سایۀ آن فعلیّت پیدا کردهاند مانند توصیف چرخش چرخ است بدون اینکه بدانیم این ماشین به کجا میرود!
لذا فهم و تحلیل دقیق مسائل و پدیدهها و پیشبینی پیامدهای آنها متوقف بر فهم کلان روایتی است که مسائل و پدیدهها در فضای آن به فعلیّت رسیدهاند.