سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

تحمیل و مصلحت
وقتی که ماجرای حکمیت و صلح با معاویه به خاطر خیانت و ضعف برخی خواصِ جبهۀ حق به امامین معصوم علیهما السلام تحمیل می‌شود بدانیم که به طریق اولی امکان تحمیل مسائلی خلاف نظر ولی مسلمین و مصالح اولیۀ اسلامی بر ولی فقیه نیز منتفی نیست! صد البته که پذیرش حکمیت و صلح و امثالهم از جانب امامین معصوم علیهما السلام هرگز و ابداً به معنای ضعف و کوتاهی آنان نیست و لعنت بر کسانی که چنین تصور و القاء بکنند! و همچنین ننگ بر کسانی که خیانت و کارشکنی و ضعف برخی خواص جبهۀ حق را تبیین نمی‌کنند و در موسم مقابله آنقدر به نظاره می‌نشینند تا ولی امر مسلمین به جای اخذ پیش‌دستانۀ جانب حقیقت و اقامۀ مُـرّ عدالت، در شرایط بد و بدتری که خروجی فعالیت کفار و منافقین و انفعال برخی خواص و مؤمنین است ناگزیر به أخذ پس‌دستانۀ طرف مصلحت شده و به جای جلب منافع بهتر، درگیر جلوگیری از خسارات بیشتر گردد.

رسالت نیروهای فکری تحلیل و بررسی پدیده‌ها در مقام نظر و تمییز درست از غلط و حفاظت از مقام حقیقت و حدود عدالت است.

آنها نیروی‌های عملیاتی میدانی نیستند که در مقام عمل و ناظر به حفظ مصالح اجتماعی با دیگری‌های خود، تعامل تاکتیکی بکنند.

امثال دکتر مهدی جمشیدی دستاوردهای انقلاب هستند.

اخلاق اسلامی هرگز حقیقت و عدالت را نقض و تخطئه نمی‌کند لذا آن اخلاقی که رعایتش موجب کتمان حقیقت و ذبح عدالت شود اساسا اخلاق اسلامی نیست!

رعایت مصلحت هم اخلاقی عمل کردن به معنای عبور از حقیقت و عدالت نیست بلکه به معنای ترجیح اهم بر مهم است و تشخیص مصلحت هم بصیرت می‌خواهد!

مواضع و عملکرد یک انقلابی همواره معطوف بر این است که شیب تحولات را به سمت ایجاد بسط ید برای ولی جهت اخذ و اقامۀ حقیقت و عدالت متمایل کند،

اما مواضع و عملکرد یک غیر انقلابی غالباً معطوف بر این است که تن به تحولات تحمیلی دشمن داده و ولی را ناگزیر و در شرایط اخذ طرف مصلحت قرار دهـد!

تشخیص سکوت‌هایی که خلاف تقوا، بصیرت و مصلحت هستند سخت‌تر از تشخیص سخن‌هایی است که خلاف تقوا، بصیرت و مصلحت می‎‌باشند.

کسانی که روشنگر و مطالبه‌گر هستند معصوم نیستند لذا گاهی نیز اشتباه می‌کنند اما کسانی که همواره سکوت می‌کنند مدام در اشتباه هستند.

اصل اشتباه آنها سکوت مدام آنان است!