مردم عادی که بماند! بزم لیبرالیسم عزم بسیاری از نخبگان و مسئولین و حتی برخی خواص را نیز بلعیده است!
اگر صاحبان قلب صادق و عقل سالم و عزم راسخ همدل و هم‌اندیش و هم‌افزا نشوند محکوم به عزلت هستند!
ضدانقلاب جری‌تر و وسط بازان التقاطی به تقابل و انحطاط مایل شده‌اند!
حدود ده روز درگیر طرح و برنامه‌ای ویژه تحت عنوان «مقاومت آینده» (ناظر بر آیندۀ گفتمان و میدان جبهۀ جهانی مقاومت) در قم، تهران و مشهد بودم... اگر بخواهم آخرش را اول بگویم باید عرض بکنم که: همدلی ایمانی اصلی‌ترین عامل منجر شدن هم‌اندیشی‌های گفتمانی به هم‌افزایی میدانی است.
وحدت یعنی؛ یگانگی، یکتایی، اتحاد، اتفاق و همبستگی لذا وقتی سخن از وحدت به میان می‌آید باید تکلیف خود را با سه پرسش زیر روشن بکنیم.
وحدت که؟ همۀ ملت ایران؛ در چه؟ آنچه که اسلام ناب(عقل، وحی، تجربه، شهود) به آن توصیه می‌کند؛ برای چه؟ پیشرفت دنیوی و سعادت اخروی.
به اذعان دوست و دشمن هم امام خامنه‌ای به خوبی رهبری می‌کنند و هم اکثریت غالب مردم به خوبی پیروی می‌نمایند...
لکن فعلاً از فقدان تشکیلاتی انقلابی جهت هم‌افزایی مردم با رهبری رنج می‌بریم لذا مدام به مسلخ قبیله‌گرایان می‌افتیم.
آیا وقت آن نشده که خواص انقلابی عَلَمِ ولایتمداری بیفرازند؟