یکی از دلالت‌های سیاسی راهپیمایی اربعین اثبات کارآمدی متعالیۀ ولایت طولی بین امام و مأموم در ایجاد تولی عرضی بین مأمومین است.
با توجه به تجربۀ فوق؛ اتحاد و مواسات و پیشرفت ملت شریف ایران در گرو اقتدا به ولی فقیه و هم‌افزایی در قالب و مدل جمهوری اسلامی است.
اکنون وقت اتحاد و انسجام ملی حول ولایت است لذا هر صدای دیگری که خلاف خط و گرای ولی بود را در نطفه خفه کنید تا به غضب الهی دچار نشویم!
خطر اصلی که اتحاد و انسجام ملی حول ولایت را برای حفظ اسلام و ایران به خطر می‌اندازد تردید افکنی منافقین و ابله‌ها در انجام حملۀ بزرگ است...
یکی از عوامل مهم و مؤثر در تعیین نوع کنش‌گری افراد در جامعه حتی در یک ماجرای واحد، جایگاه افراد است.
در ماجرایی مانند غصب خلافت توسط اصحاب سقیفه، ما دو معصوم داریم لکن با دو روش کنش‌گری متفاوت!
تفاوت وظیفه به معنای تفاوت هدف نیست! بلکه به خاطر تفاوت جایگاه افراد و اقتضائات آن است.
در اصل و افق کنش‌گری باید تابع ولی باشیم، لکن این بدان معنا نیست که وظیفهٔ ما دقیقا مانند ولی می‌باشد.
مثلا وقتی فرمانده می‌گوید:«حمله» سرباز باید حمله را انجام داده و اقامه کند نه اینکه سرباز نیز بگوید:«حمله»!
مسئلۀ مهم این است که برآیند کنش‌های مختلف علی‌رغم تفاوت‌های روشی در یک افق واحد باشد...
خامنه‌ای عزیز مانند استاد و مرادش خمینی کبیر پشتش فقط به خدا گرم است و فقط به او تکیه می‌کند و از این تکیه‌گاه امن الهی ریسمانی را می‌کشد تا به دست مردم برساند، تا به این وسیله خلق را به پناه ابدی خالق بکشاند. او باید سرآمدان مردم را ارشاد کند که مبادا ریسمان را پاره نمایند! بلکه آن را محکم کنند...
شهید سیدحسن نصرالله پیرو امام خمینی کبیر و شاگرد امام خامنه‌ای عزیز بود که معنویت بهجتی و بصیرت مصباحی داشت.
ارادت ویژۀ او به آیت‌الله بهجت و ارتباط خاصش با علامه مصباح احتجاجی برای جریان سنتی و روشنفکر حـوزه و دانشگاه است.
شهید نصرالله را کلی روایت نکنیم، او یک انقلابی ولایی بود!