همانگونه که برخی آقایان درک درستی از ادراک سمعی بانوان ندارند لذا گاهی حرفی یا لحنی را به کار می‌برند و متوجه نیستند که این حرف و آن لحن چقدر روح و روان بانوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛
تلقی برخی بانوان محترم نیز این است که ادراک بصری آقایان همانند بانوان است لذا در به معرض دید گذاشتن اندام خود اهمال می‌کنند چون متوجه شدت متأثر شدن آقایان از ناحیۀ چشم و تصویر نیستند.
فتنه برای انقلاب و انقلابیون همانند غربال است، غربالی که مجاهدینِ مخلص را از منافقین و نخاله‌ها جدا می‌کند.
در فتنه‌ها از ملامتِ ملامت کنندگان نهراسیم چرا که این ملامت‌ها همانند سوهانی هستند که ما را صیقل می‌دهند.
فتنه همانند قیچی هرس است لذا حریف تنۀ تنومند انقلاب نمی‌گردد، فقط شاخه‌های خشک و بی‌بَر را قطع می‌کند.
البته آشکار شدن همۀ ثمرات فوق مشروط بر ولایتمداری، مقاومت و صبر، شجاعت و بصیرت و جهادِ تبیین است...
چرا برخی از مردم دچار خطا و اشتباه ادراکی می‌شوند؟
چرا بی عفتی و بی حجابی و... در حال گسترش می‌باشد؟
چرا دروغ و شایعه و شبهه به شدت در حال انتشار است؟
چرا هر اعتراض ساده‌ای تبدیل به یک اغتشاش می‌گردد؟
چرا اعتماد برخی از مردم به دشمنان ملت جلب می‌شود؟
مسائل فوق عوامل مختلفی دارند اما در میان همۀ عوامل یک عامل مهم در بین همۀ آنها مشترک است و نقش اول را دارد و آن چیزی نیست جز؛ ولنگاری فضای مجازی...
وقتی که ما عدالت را مطالبه می‌کنیم به عبارتی خواهان مقابلۀ با ظلم هستیم.
تبیین مفهوم عدل و ظلم و تشخیص مصداق به جای خود لکن در عدالتخواهی یعنی مقابلۀ با ظلم، مقصود مقابلۀ با مفهوم ظلم نیست بلکه مقابله با فاعل ظلم و مصداق آن یعنی فرد یا مجموعۀ ظالم است.
وگرنه جنگیدن با مفاهیم که خطر و هزینۀ خاصی ندارد؛ البته مبارزه با مصادیق ظلم لزوماً جنبۀ سخت ندارد . . .
دنیایی که من در آینۀ افغانستان می‌بینم دنیایی است که در آن کشته و زخمی شدن بیش از صد نفر انسان بی پناه هیچ ارزشی برای دولت‌ها و رسانه‌ها ندارد!
دنیایی که من در آینۀ افغانستان می‌بینم دنیایی است که در آن تبعیض بیداد می‌کند و مباحث حقوق بشری فقط به درد بزک خناس در بزم رسانه‌ها می‌خورد.
آینه‌ای که بیانگر نفاق شوم سازمان‌های بین‌المللی است...