به عبارتی ریاکاری یعنی انجام کار برای جلب نظر مردم، نه جلب رضایت خداوند؛ ریاکار روح خودش رشد نمی‌کند اما حداقل با کار کردن برای مردم فایده‌ای برای آنان دارد.
مسئول ریاکاری که برای جلب نظر مردمش کار و خدمت می‌کند بهتر از مسئولی است که نه تنها خدمتی نمی‌کند بلکه برای جلب نظر دشمنانِ مردمش خیانت هم می‌کند.
ضمناً ریا یک امر قلبی بوده و تشخیصش راحت نیست...
خادم ریاکارم آرزوست!
الزام یا اجبار، مسئله این است
تفاوت “الزام” و “اجبار” در این است که الزام، دارای یک خاستگاه فلسفی، پشتوانۀ منطقی و فرآیند قانونی است، اما اجبار لزوماً اینگونه نیست لذا حجاب الزامیست نه اجباری.
سخن گفتن با ادبیات مهندسی شدۀ دشمن یعنی پذیرش مفروضاتِ غلط و منفی او، لذا بهتر است به جای عبارتِ “حجاب اجباری” از عبارت “حجاب الزامی” استفاده کنیم.
استاندارد دوگانه یا چی...!؟
جنابِ اپوزیسیون، وقتی که رسانه‌های رسمی تصویر خانم‌های بدحجاب را در مراسمات و برنامه‌های ارزشی پوشش می‌دهند نشانه استاندارد دوگانه این رسانه‌ها نیست، بلکه می‌خواهند به امثال تو بفهمانند که این خانم‌های بدحجاب که مدام شما آنان را به خاطر بدحجابیشان ضد دین و نظام جلوه می‌دهید و به نفع خودتان مصادره می‌کنید، اصلاً هم طرف شما نیستند و اتفاقاً طرف دین و نظامشان هستند...
ضرورت فوری افشای جریان نفاق
منافق کسی است که تظاهر به تدیّن می‌کند اما اعتقاد قلبی به آن ندارد؛ زمانی منافق تظاهر به تدّین می‌کند که قدرت در دست مؤمنین باشد لذا با تظاهر ادامۀ حیات می‌دهد...!
اساساً در زمان قدرت و حکومت مؤمنین جریان نفاق فعال می‌شود وگرنه در حکومت فاسقین که نفاق معنا نمی‌دهد؛ اگر منافقین سریعاً افشا نشوند قدرت را خواهند گرفت...
بیرق فرهنگی حجاب
حجاب صرفاً یک پوشش در کالبد لباس نیست لذا با سایر پوشش‌ها اساساً قابل مقایسه نمی‌باشد، چون حجاب دارای یک فلسفه غنی مبتنی بر یک مکتب اندیشه‌ای متعالیه است.
امروزه حقیقتاً حجاب به مثابه بیرق فرهنگی جامعه اسلامی است که بانوان عفیفه علمدار آن هستند لذا طبیعی است که دشمن تمرکز حملات خود را روی علم و علمدار بگذارد...