در جهانی زندگی می‌کنیم که رسانه‌ها و به تبع آنها مخاطبین آنقدر که پیگیر اخبار زرد هستند پیگیر سرنوشت هزاران قربانی زلزلۀ مراکش و سیل لیبی نیستند!
وقتی در مورد یک مسئله خط متمرکز خبری وجود نداشته باشد آن مسئله کم رنگ و فراموش شده و هرگز دیگران جهت حل آن مسئله برانگیخته نخواهند شد.
در یک سال گذشته و در کش و قوس ماجراهای پسا مهسا هرچقدر که در حوزۀ امنیتی هزینه دادیم و به تبع آن توفیقات خوبی نیز داشتیم لکن در حوزۀ فرهنگی حاضر به هزینه دادن نشدیم لذا توفیقات آنچنانی نیز نداشتیم. مجاهدین انقلاب اسلامی در جبهۀ امنیتی خون دادند و امنیت آفریدند اما بسیاری از مسئولین در جبهۀ فرهنگی حاضر نشدند اعتبار خود را خرج بکنند لذا قبح بی عفتی تا حد قابل توجهی شکسته شد.
ما بیش از چهل سال است که علی رغم همۀ دشمنی‌ها و مشکلات برای انقلاب کبیر اسلامی 57 هر سال پرشکوه‌تر از سال قبل سالگرد می‌گیریم.
اما منافقین و احمق‌ها با همۀ دوپینگ‌هایی که از طرف دشمنان شدند حتی نتوانستند یک تجمع ساده در اولین سالگرد طغیانشان بگیرند!!
چرا دشمنان خونی مردم ایران، جمهوری اسلامی را قدرتمند و در حال اوج گرفتن می‌دانند و کراراً نیز به انحاء مختلف به آن اقرار می‌کنند و همچنین مدام در شیپور ایران هراسی می‌دمند ولی برخی از همین مردم ایران و حتی برخی از محبین انقلاب اسلامی و مسئولین نظام، جمهوری اسلامی را در حال ضعف یا ناکارآمدی و افول می‌پندارند؟
مسیر حقیقت و عدالت هزینه دارد! اما ترسوها همواره پدیده‌ها را به گونه‌ای فهم و تحلیل کرده و تصمیم می‌گیرند تا از هزینه دادن بپرهیزند!
ناگفته نماند که منظور از هزینه، سختی‌ها و چالش‌های طبیعی راه است نه به اصطلاح هزینه تراشی نابجا که از روی عدم تأمل و تدبیر باشد.