سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

یکی از مشکلات بنیادی غالب افرادی که در حصار مرزهای کشور ایران زندگی می کنند این است که سال ۵۷ را سال پیروزی به معنای سرانجام و پایان انقلاب اسلامی می پندارند که نه تنها به شدت اشتباه بلکه تصور و نگاهی فوق العاده خطرناک نیز می باشد. البته این نگاه و تصور تنها منحصر به مردم ایرن نیست بلکه اکثر مردمی که تحت حاکمیت های اسلامی زندگی می کنند دچار آن هستند. حدا اقل در حوزه ی عمل . . .

روزی مردی در لباس روحانیت و در یکی از جایگاه های مسئولیتی حکومت و نظام اسلامی آمد و فریاد زد که آآآآی . . . کربلا درس مذاکره است!!! و چون واکنش و عکس العملی در خور و دندان شکن از بدنه حزب الله خصوصا حوزویان ندید، مدتی بعد درجه گستاخی را بالا برده و اظهار نظر هایی پیرامون صلح امام حسن (ع) کرد و باز هم از بدنه حوزه های علمیه عکس العملی جدی ندید . . . تا اینکه در ماه رمضان ۹۶ کار را به هسته ی مرکزی و ایدئولوژیک تشیع یعنی ولایت رساند و باز از بدنه حوزویان . . .

1️⃣ وقتی کسی فرمان آتش به اختیار صادر می‌کند به نیرو های تحت فرمان خود آزادی عمل ویژه‌ای داده است، اما این به معنای آزادی عمل بی قید شرط نیست بلکه آزادی عمل در چهارچوب گفتمانی صادر کنندۀ فرمان است، فلذا باید توجه داشت که اگر نیروهای تحت فرمان به منظومه فکری فرمانده خود التفات لازم را نداشته باشند ممکن است در این آتش به اختیاری هزینه تراشی کنند.

اخیرا در یادداشتی از شما در سایت خبر آنلاین خواندم که گفته بودید “یا خائن را محاکمه کنید یه کسی که تهمت خیانت زده” و دلیل آن را ادعاهای دکتر نبویان مبنی بر کَت بسته تحویل دادن سردار سلیمانی توسط وزارت امور خارجه به دشمنان انقلاب عنوان کرده اید.

آقای زائری اولا در سخنرانی که دکتر نبویان انجام داده اند فقط ایگونه تعبیر می کنند که انجام تعهداتی که در برجام و FATF دولت ما داده است یعنی کَت بسته تحویل دادن سردار سلیمانی . . . ثانیا شما در خصوص تعهدات وزارت امور خارجه مبنی بر محدود کردن فعالیت های سردار سلیمانی و سپاه قدس چه می دانید ؟؟؟  آیا به خود فرصت مطالعه و برسی برجام و  FATF  را داده اید که به قول خود شما اینچنان یاوه گویی می فرمایید.

الگونمایی یکی از بهترین روش‌های تبیین ایدئولوژی است چون بخشی از گزاره‌های ایدئولوژیک، انتزاعی و ذهنی هستند و فهم و التفات به کُنه معانی در این قلمرو سخت است.

لذا معرفی الگویی عینی که تجسم یافته و یا حتی مصداق بخشی از یک منظومۀ ایدئولوژیک باشد فهم و الگوبرداری از آن راحت می‌کند.