در این روزها که مردم مظلوم فلسطین توسط رژیم غاصب اسرائیل سلاخی میشوند، هر روز شاهد اعتراضات مردم اقصی نقاط جهان به این جنایتها هستیم
اما در کشور خودمان شاهد اقدام اعتراضی قابل توجهی نیستیم! این مسئله، یکی از نتایج تخریب 8 ساله گفتمان مقاومت توسط دولت و سکوت محافظهکاران است
داعشیان آمریکایی در افغانستان کودک کشی میکند... افراد، گروهها و رسانههای آمریکا پرست داخلی سکوت!
اگر یک دهم این اتفاق برای چشم آبیهای اروپایی افتاده بود، الان شاهد سوگواری و نوحه سرایی غربزدگان بودیم.
به راستی علّت این برخورد دوگانه چیست؟
سوال؛ مردم چرا در راهپیمایی روز قدس شرکت میکنند و آرمان آزادی فلسطین و قدس شریف و نابودی اسرائیل را زنده نگه میدارند؟ آیا در جمهوری اسلامی قانونی داریم که مردم را ملزم یا مجبور به شرکت در راهپیمایی روز قدس کرده باشد!؟ آیا از طرف حکومت
آیا ممکن است کسی به خودش خیانت کند!؟ یا از پشت به خودش خنجر بزند!؟ یا موجبات نابودی خودش را فراهم سازد!؟ بگذارید از یک ماجرا وارد بحث شویم، روزی گزارشی مفصل که در یک رسانه خبری معتبر منتشر شده بود را میخواندم که
انقلاب اسلامی قبل از اینکه یک انقلاب سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و غیره باشد، اولاً و بالذات یک انقلاب معرفتی است. این انقلاب معرفتی ابتدا با نفی سکولاریسم یعنی نفیِ مکفی دانستن عقل تجربیِ ماتریالیستی برای تکامل و سعادت بشر