وقتی وضعیت کنونی جمهوری اسلامی را نسبت به آرمانهایش میسنجیم میبینیم که تا وضعیت مطلوب خیلی راه و کار داریم اما وقتی وضعیت کنونی جمهوری اسلامی را نسبت به سایر حکومتها و کشورها میسنجیم در مسائل زیربنایی معرفتی که قابل مقایسه نیستیم لکن در مسائل روبنایی هم علیرغم همه دشمنیها بسیار پیش رفتهایم.
سختیهایی مانند بذل جان و مال و آبرو و همچنین فقر و خون دلِ انقلاب اسلامی را مجاهدین پابرهنه و گمنام میکشند اما نام و نان و افتخارش را اغیار مصادره میکنند!!!
مجاهدین مخلص که همواره پای این انقلاب خواهند بود؛ اما استمرار این مصادره پنهان و نرم، تقویت جریان نفاق و تضعیف بدنه دلبسته به انقلاب را در پی خواهد داشت.
انقلاب اسلامی ایران قبل از اینکه یک انقلابِ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی باشد یک انقلاب معرفتی است.
امام خمینی کبیر و یاران مجاهد ایشان در روزگاری که آگاهی و اندیشه بشر منحصر در پوزیتیویسم شده بود، بابی از معرفت را به نام وحی الهی گشودند که چراغ راه عقل، سامان بخش تجربه و معیار سنجش شهود بشر شد.
اسلام و انقلاب ما نه به ریش فلانی بند است و نه به چادر بهمانی که با بر باد رفتنشان خدشهای بر اسلام و انقلابمان وارد شود.
باید همواره توجه داشته باشیم که اعتبار اسلام از ما نیست بلکه اعتبار ما و انقلاب ما هر دو از اسلام است.
لذا فساد و خطای افراد را پای خودشان بنویسید نه پای اسلام و انقلاب.
در انقلاب اسلامی 57 دو حوزه سیاسی و نظامی ما تا حدود قابل قبولی منقلب شدند اما متأسفانه در حوزه اقتصاد و فرهنگ به جای انقلاب به اصلاح روبنایی اکتفا کردیم!
لذا در حوزه اقتصاد و فرهنگ دچار چالش و مشکل اما در حوزه کلان سیاسی و امنیت نظامی همواره شاهد پیروزی هستیم.