بریده باد زبانی که در وسط نبرد جبهۀ حق و باطل و معرکه خونین غزه، با لفاظی بذر تردید و تخم انحراف بپاشد! ننگ بر این صاحب حلقوم، ننگ...
عمو! ترس و خستگی قماش خودت را به ملّت غیور ایران نسبت نده! این مردم لنگۀ کفش امثال حاج قاسم را به هیکل امثال تو ترجیح می‌دهند.
حقّ و حقیقت اگر با شجاعت و صراحت و صدای رسا بیان نشود و برعکس با ترس و کنایه و صدای خفته بیان گردد مخاطب را در حق بودن سخن به شک و تردید می‌اندازد!
برخی از مسئولین و انقلابی‌ها و غیره به گونه‌ای و با لحنی از جمهوری اسلامی دفاع می‌کنند که انگار ریگی به کفش نظام هست! و گویا ما در صدد توجیه و ماله کشی هستیم!
در فضای مِـه آلود فتنه، صراحت، چراغ مِـه شکن است...
بسیاری از حوادث اخیر ثمرۀ بذر تزویر و نفرتی است که توسط منافقین داخلی در فصل دیاثت سیاسی آن هم در مزرعۀ فضای ولنگار مجازی کاشته شد.
وقتی که شیخ بنفش و دارو دسته‌اش هشت سال تزویر و نفرت کاشتند و با حماقت هوس‌بازان آبیاری کردند، باید هم مردم بیچاره امروز تردید و خشونت درو کنند.
هیس...! محافظه‌کاران محترم خواب هستند...