آیا ممکن است کسی به خودش خیانت کند!؟ یا از پشت به خودش خنجر بزند!؟ یا موجبات نابودی خودش را فراهم سازد!؟ بگذارید از یک ماجرا وارد بحث شویم، روزی گزارشی مفصل که در یک رسانه خبری معتبر منتشر شده بود را میخواندم که
اصلیترین خسارت در ماجرای فروش غیر قانونی معدن مرمر قزل قیه سریشآبادِ استان کردستان توسطِ ستاد اجرایی فرمان امام(ره) به فردی فاسد!
آسیب دیدن وجه و آبروی یک نهاد برخواسته از انقلاب و سلب اعتماد مردم از نهادهای حاکمیتی است.
چه کسی پاسخگوی این لطمه به وجه نظام و افکار عمومی است..؟
این عالم قانون دارد و آن قانون قانونی است که خالق و ربّ و اله این عالم آن را اراده نموده است لذا این قانون در همه تار و پود هستی تنیده و در شریانهای آن جریان داشته و بر تمام ذرات آن حاکم است.
فضای مجازی مثل فضای حقیقی منطقه اَمن و مسکونی و منطقه جنگی و مین گذاری شده دارد.
حضور فعالانه همه افراد در منطقه اَمن نه تنها اشکالی ندارد بلکه خوب هم هست.
اما حضور در منطقه جنگی صرفاً برای افراد و گروههای آموزش دیده مجاز و حتی واجب است.
بسیاری از پلتفرمهای خارجی منطقه جنگی هستند!
پرسشی مهم و بنیادین؛ آیا مسائل سیاسی مانند اصول دین تحقیقی هستند و باید خود افراد در آنها با تحقیق و بررسی به نتیجه و تصمیم گیری برسند و یا مانند فروع دین میتوان در آنها از نظر متخصصین تقلید و تبعیت کرد؟