حق و باطل در مقام نظر و مفاهیم دارای مرز مشخص و کاملا از هم جدا هستند لکن در مقام عمل و مصادیق گاهی متداخل و در هم تنیده‌اند.
لذا مدارای مصلحانه با برخی از دیگری‌های اسلام در مقام عمل به معنای عدول از ارزش‌های اسلامی و عبور از مرزهای ایدئولوژیک نیست و نباید.
به تعبیر قرآن کریم؛ «حـق، آب زلال و پایدار و باطل کف چرک و مضمحل است» خروش جبهۀ حـق که به اوج برسد هیبت پوشالی جبهۀ باطل فرو خواهد ریخت!
همانگونه که ازدیاد کف حاصل تَمَوُّجِ آب است، جولان و غوغای جبهۀ باطل نیز حاصل قدرت گرفتن جبهۀ حق است وگرنه جبهۀ حق ضعیف مورد اعتنای جبهۀ باطل نیست!
با تدبیر امامین انقلاب اسلامی ما از روز قدس به روزگار قدس رسیده‌ایم! روزگاری که در آن آرمان قدس شریف قسیم النار و الجنۀ عصر شده است.
آرمانی توحیدی که نافی طواغیت و جدا کنندۀ حق از باطل بوده و با عدالت گستری و ظلم ستیزی پاکان را از فاسدان جدا و منافقین را رسوا نموده!
تا زمانی که نقاب منافقین را کنار نزده‌ایم نمی‌شود با آنها برخورد سخت کرد چون بسیاری هنوز آنها را مؤمن می‌پندارند لذا به دفاع از آنها برمی‌خیزند.
کنار زدن نقاب منافقین ممکن نیست مگر با تبیین معیارها و ملاک‌های نظری حق و باطل و روشن کردن دقیق و صریح مرزبندی‌های عملی آنها...
همانگونه که در روز عاشورا دشمنان هلهله می‌کردند تا صدای امام حسین علیه السلام بـه گوش مردم نرسد و چهرۀ حـق و باطل روشن نگردد،
امروز نیـز هجمه‌های رسانه‌ای و غوغا سالاری‌ها برای پوشاندن حقایق است! حقایقی مانند پیشرفت جمهوری اسلامی ایران و افول تمدن غرب!
فروپاشی اندیشه‌ای غرب به کف خیابان رسیده است!