در عالم سیاست و حکمرانی دو جهان موازی داریم؛ جهان خارجی و واقعیت بیرونی، جهان ذهنی و افکار عمومی...
موفقیت یا عدم موفقیت دنیوی یک سیاستمدار و یا یک دولت، برآیندی از خروجی مجموع این دو جهان است لذا به هر دلیلی اگر نتواند در یکی از این دو جهان موفق شود دیر یا زود امر و عرصه را به دیگران واگذار خواهد کرد.
تلقی عمومی و حتی برخی نخبگان بر این است که امام خمینی کبیر(ره) در حوزه نظام سازی و حکمرانی صرفاً احیاگر اسلامیت آنها بوده‌اند،
در حالی که امام خمینی کبیر(ره) علی رغم احیاء اسلامیت با محوریت ولایت مطلقه فقیه، احیاگر بی بدیل جمهوریت و مشارکت دادن مردم در نظام سازی و حکمرانی نیز هستند،
که متأسفانه کمتر به آن توجه می‌شود.