فروکاست وطن از کالبد مسکن و مأمن ارواح شریف به تن و تنانگی و ماده و جسمانیت تا جایی پیش می‌رود که افتخار به کوه و دشت و دمن و خلیج و خاک رنگ اصالت می‌گیرد... و افتخار به روحانیت انسان‌های غیور و شریف با حربۀ ایدئولوژیک بودن کمرنگ می‌شود!
معنویت از معنا می‌جوشد نـه از مـاده.
اجازه بدهید شرح این قصۀ پر غصه را ابتدا در کالبد یک حکایت بیان کنم باشد که به قدر پر کاهی موجب تأمل منجر به تحلیل و تجویز دقیق بشود...
روزی #فرمانده‌ای به همۀ اهالی شهر خصوصاً #سربازان دستور داد: «این روزها وظیفۀ همۀ شما این است که آب تهیه کنید تا #مخزن شهر را پر از #آب کنیم چون شدیداً به آب نیاز داریم!»
آیا اجازه داریم که در خصوص برنامه، تصمیم و اقدام دولت جمهوری اسلامی ایران در رابطۀ با رفع بحران انواع قتل عام در غزه سوال بپرسیم و مطالبه کنیم؟
کمک‌های مالی برای غذا و دارو و... را ملل غیور و شریف تأمین کرده‌اند، مشکل اصلی الان بسته بودن مسیر است که باز کردنش در گرو اقدام دول است!
آیا دولت محترم نمی‌تواند با یک دیپلماسی انقلابی و ...، اجماعی را در بین کشورهای اسلامی و حامی مظلومان جهت رفع بحران غزه سامان بدهد؟
مبادا نسخه‌های سکولیبرال‌ها لکۀ ننگی را بر لوح تاریخ ملت غیور و شریف ایران بنشاند! آبرو و افتخاری که مردم و نیروهای مسلح کسب کرده‌اند را زایل نکنید!
برخی طوری عنوان می‌کنند که؛ اقتضاء رسانه و مخاطب خارجی و... این است که مسئول ما غیر انقلابی موضع بگیرد!
انگار خدای نکرده امامین انقلاب التفات نداشته‌اند که مواضع‌شان مورد توجه رسانه‌ها و مخاطبان خارجی قرار می‌گیرد!
برآیند کلی این دیپلماسی، ذلیلانه و شدیدا هزینه تراش است!
مواضع و عملکرد ضد حرکت انقلاب و جمهوری اسلامی مسئولان دولت ناانقلابی‌های غرب‌زده نه جای تعجب دارد نه گلایه «از کوزه همان برون تراود که در اوست».
آن چیزی که جای تأمل و گلایه دارد انفعال شدید بسیاری از خواص جبهۀ انقلاب است که بسترساز تشدید خسارات و هدایت هزینه‌ها به سمت رهبری شده است!