نظام آنقدر شرف دارد که اشتباه یک نیروی جزء خود را در ماجرای هواپیمای اوکراینی با بیش از 170 نفر تلفات را گردن می‌گیرد و مسئولیت آن را می‌پذیرد.
اکنون سوال ما از مخالفین این است که؛ نظام جمهوری اسلامی چرا باید از پذیرش تهمت دشمنان در خصوص کشتن چند نفر محدود هراس داشته باشد!؟
ای کافرین و منافقین! هرگز ما را به کیش خود مپندارید.
یکی از سختی‌های مواجهه با وقایع و حوادث اخیر، مقابله با منافقین رخنه کرده در میان خواص و احمق‌های رسوب کرده در میان تودۀ عوام می‌باشد.
منافقین همواره، اراده‌ها را سست، مردم را مردد و دشمن را امیدوار می‌کنند و احمق‌های متوهم نـیـز همواره آتش بیار معرکه در کف خیابان می‌شوند.
دشمن هم مرتب برای این دو، قلاده و پالان مهیا می‌کند!
مماشات، تسامح، اغماض و حتی رأفت، از یک جایی به بعد خصوصاً از دیدگاه دشمنان خارجی، منافقین داخلی و احمق‌های کف خیابان ضعف و ترس معنا می‌شود!
اگر دشمنان و منافقین و احمق‌ها توهم کنند که نظام و مردم ضعیف شده یا ترسیده‌اند هارتر می‌شوند و هزینۀ این هاری را مردم عادی با خون پرداخت می‌کنند!
حتماً باید تیر به یکی از مسئولین بخورد تا قاطع شوید!؟
روی فرشی که تارش اصول‌طلبی و پودش اصلاح‌گرایی است نماز نخوانید و به قالیبافش هم اقتدا نکنید! و تا حقیقت تحریف و اقامۀ عدالت قضا نشده فوراً چفیه‌ای را سجاده و به سیدعلی اقتدا کنید.
گویا برخی بنا دارند که با رفع فیلتر از شیپورهای جنگی دشمن به مواضع مشتری پسند خود ضریب بدهند تا شاید با فروش کپک جو به مردم خودشان گندم ری بخرند!
گرچه حرف خوب زدن و خوب حرف زدن بسیار مهم است اما باید بین حرف و عمل نیز توازن برقرار باشد، گوش‌ها پر از رجز و چشم‌ها تشنۀ دیدن رزم است!
بی عملی یا ترس و احتیاط بیش از حد در عمل کردن به امر به معروف و نهی از منکر یا ریشه در ضعف ایمان دارد یا مسئلۀ منافع شخصی در میان است یا اینکه...
رزم ما با رجز ما تناسب ندارد! خودم را عرض می‌کنم!