طرح صیانت با همه ایراداتی که ممکن است بر آن وارد باشد قطعاً از وضعیت بی‌قانونی حاکم بر فضای مجازی بهتر است. (ولنگاری فجازی شاهرگ حیات دشمن است)
البته تا زمانی که متولیان طرح صیانت نتوانند با اصلاح و تکمیل و تبیین دقیق از طرحِ صیانت، صیانت بکنند، بعید می‌دانم با طرح صیانت بتوانند از کاربران صیانت بکنند.
آیا با وجود فضای مجازی ولنگار می‌شود کارِ اقناعی کرد؟
انقلاب اسلامی ایران قبل از اینکه یک انقلابِ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی باشد یک انقلاب معرفتی است.
امام خمینی کبیر و یاران مجاهد ایشان در روزگاری که آگاهی و اندیشه بشر منحصر در پوزیتیویسم شده بود، بابی از معرفت را به نام وحی الهی گشودند که چراغ راه عقل، سامان بخش تجربه و معیار سنجش شهود بشر شد.
برخی از مراکز به جای تربیت نیرویِ مؤمنِ مجاهد عملاً به تربیت شومن و ساختِ دکورِ نیرویِ انقلابی و حزب اللهی مشغول هستند.
باور کنید مشکل از نسل جدید نیست، مسئله اینجاست که فاقد شی نمی‌تواند معطی آن باشد.
مجموعه‌ها و مسئولینی که خودشان به اصول و ارزش‌ها پایبند نیستند نمی‌توانند نیروی تراز انقلاب تربیت کنند.
برخی از افراد و مجموعه‌ها، فانتزیگری را با انقلابیگری اشتباه گرفته‌اند لذا کارهای پر خرج و نمایشی و میان تهی را برنامه‌ی فرهنگی و فعالیت انقلابی می‌پندارند!
تفاوت جهاد با تفریح در این است که مجاهدت هزینه دارد، هزینه‌هایی از جنس جان و مال و آبرو یا از دست دادن اعتبار اجتماعی دنیوی و موقعیت‌های شغلی و غیره.
اسلام و انقلاب ما نه به ریش فلانی بند است و نه به چادر بهمانی که با بر باد رفتنشان خدشه‌ای بر اسلام و انقلابمان وارد شود.
باید همواره توجه داشته باشیم که اعتبار اسلام از ما نیست بلکه اعتبار ما و انقلاب ما هر دو از اسلام است.
لذا فساد و خطای افراد را پای خودشان بنویسید نه پای اسلام و انقلاب.