گرچه حرف خوب زدن و خوب حرف زدن بسیار مهم است اما باید بین حرف و عمل نیز توازن برقرار باشد، گوش‌ها پر از رجز و چشم‌ها تشنۀ دیدن رزم است!
بی عملی یا ترس و احتیاط بیش از حد در عمل کردن به امر به معروف و نهی از منکر یا ریشه در ضعف ایمان دارد یا مسئلۀ منافع شخصی در میان است یا اینکه...
رزم ما با رجز ما تناسب ندارد! خودم را عرض می‌کنم!
وقایع دو ماه اخیر علی رغم همۀ تهدیداتی که داشت و دارد، دو فرصت عالی هم برای نظام و مردم ایجاد کرد.
فرصت ایجاد شده برای نظام شناسایی و شکار کفتارهایی است که در این مدت از لانه‌هایشان بیرون خزیده‌اند.
فرصت ایجاد شده برای مردم نیز شناخت بیش از پیش دشمنان و منافقینی است که ادعای ایران دوستی دارند.
عدم استفاده از فرصت‌ها مساوی است با تقویت تهدیدها!
خواهران و برادران انقلابی، کوچکترین کوتاهی، اغماض و تسامح در مقابل فتوحات سنگر به سنگر دشمن در حوزۀ فرهنگ خصوصاً پوشش بانوان ابـداً پذیرفته نیست.
هوشیار باشیم که اگر در جبهه فرهنگی سنگری از دست رفت و قبح کاری در افکار عمومی شکسته شد دیگر به سادگی یک جنگ نظامی قابل بازگشت دوباره نیست.
مبادا مسائل امنیتی و سیاسی ما را از فرهنگ غافل کند!
همانگونه که عزّت و اقتدار مؤمنین در دستگاه ادراکی طواغیت، تکبر و استبداد معنا و فهم و تفسیر می‌شود، صبر و مدارای مؤمنین نیز ضعف و ترس معنا و تفسیر می‌شود.
لذا باید هوشیار باشیم که معیارهای سنجشِ دستگاه محاسباتی دشمن وارد دستگاه محاسباتی ما نشود، وگرنه در جهت تقویت اراده و تکمیل پازل او قرار می‌گیریم.
بهترین تنظیم‌گر دستگاه محاسباتی رهنمودهای ولی است.
برداشتن عمامه(خلع لباس) خوب است اما از سر منافقانی که آن را غصب کرده‌اند لکن اکنون که نظام اسلامی حاکم است این مهم بر عهدۀ دادگاه ویژۀ روحانیت می‌باشد.
لذا برای ایجاد بسط ید برای دادگاه ویژۀ روحانیت باید ابتدا منافقین عمامه به سر را با جهاد تبیین و روشنگری در افکار عمومی رسوا و نفاقشان را هویدا بکنیم.
بعد اگر نهاد مربوطه اقدامی نکرد! مؤمنین مختار هستند.