وقتی با منتشر کردن و مانور دادن رسانه ای بر روی یک کلیپ که حکایت از یک سخنرانی شش سال پیش دارد بازی را تا بازداشت دکتر حسن عباسی پیش می برند اینجاست که عدم توجه جریان حزب الهی و انقلابی به قدرت رسانه بیشتر نمود پیدا می کند.
متاسفانه در کشور ما جریان های مخالف به خاطر عدم احساس مسئولیت و تکلیف در برابر مشکلات کشور فراغ بالی برایشان حاصل شده که در حوزه رسانه جدی تر وارد شده اند، از شبکه های ماهواره ای جریان شیرازی ها گرفته تا روزنامه ها و سایت های زنجیره ای کارگزاران و اصلاح طلبان همه و همه توپ خانه های فعال و فتنه خیزی هستند که همواره بر علیه جریان اصیل حزب الهی و انقلابی قلم فرسایی می کنند.
آسیب هایی که اسلام و مسلمین از درون خورده اند همواره مخرب تر و ویرانگر تر از عوامل مخرب خارجی بوده است گرچه بستر ساز غالب آسیب ها و حملات خارجی همین چراغ سبز ها و یا نقطه ضعف های داخلی بوده است، و این خطر بسیار بزرگی است که می تواند دامن گیر هر مکتب و امتی بشود، چون غالب افراد جامعه حساسیتی را که نسبت به دشمنان خارجی دارند نسبت به دشمنان داخلی ندارند و همین امر زمینه ساز خسارت های غیر قابل جبرانی می شود.
چند وقت اخیر بسیاری از رسانه‌ها مباحثی اعم از خبر و گزارش و تحقیق و تحلیل‌های گوناگون پیرامون موضوعاتی با محوریت ترروهای بیولوژیکی مطرح کرده‌اند که واکنش‌های بسیاری را چه از طرف مسئولین و چه افکار عمومی در بر داشت است. در چند دهۀ اخیر افراد بسیاری هدف ترور بیولوژیکی و یا نسل کشی بیولوژکی قرار گرفته‌اند که بنده در این بحث قصد پرداختن به صحت و کذب این موارد را ندارم فلذا بیشتر بر روی جنبۀ تحلیلی بحث متمرکز می‌شوم.
نهاد های بین المللی و در راس آنها سازمان ملل چنان تحت نفوذ و سیطره ی نظام سلطه و مستکبرین هستند که رژیم کودک کش صهیونیستی را به عنوان رئیس کمیته ضد ترو ریست و عقب افتاده های نانجیب سعودی را به عنوان رئیس کمیته ی حقوق بشر انتخاب می کنند.
کار و دغدغه ظالم ظلم و چپاول دیگران است و اگر غیر از این باشد جای تعجب دارد، مصیبتی که دامن گیر عموم مردم جهان شده است این است که اینها را به رسمیت شناخته و تن به خواسته ها و سیاست های استعمار گرانه آنان می دهند.
آیا با توقف کشتار جنگ پایان می پذیرد ؟
جواب این سوال بستگی به تعریف ما از جنگ دارد ، اگر جنگ را صرفا کشت و کشتاری که مربوط به بدن و جسم انسان ها است تعریف کنیم شاید جواب مثبت باشد ، اما اینگونه نیست که نیست . . . با توقف کشتار فقط می شود گفت که ظالمین و استکبار فعلا توان ادامه ندارند و یا به منافعی که می خواستند رسیده اند و گرنه کشتار را آنقدر ادامه می دادند که حتی نویسنده ای برای این سطور باقی نمی ماند.