سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

برخی از افراد و مجموعه‌ها، فانتزیگری را با انقلابیگری اشتباه گرفته‌اند لذا کارهای پر خرج و نمایشی و میان تهی را برنامه‌ی فرهنگی و فعالیت انقلابی می‌پندارند!
تفاوت جهاد با تفریح در این است که مجاهدت هزینه دارد، هزینه‌هایی از جنس جان و مال و آبرو یا از دست دادن اعتبار اجتماعی دنیوی و موقعیت‌های شغلی و غیره.

اسلام و انقلاب ما نه به ریش فلانی بند است و نه به چادر بهمانی که با بر باد رفتنشان خدشه‌ای بر اسلام و انقلابمان وارد شود.

باید همواره توجه داشته باشیم که اعتبار اسلام از ما نیست بلکه اعتبار ما و انقلاب ما هر دو از اسلام است.

لذا فساد و خطای افراد را پای خودشان بنویسید نه پای اسلام و انقلاب.

حقیقت و عدالت دو مفهوم ارزشمندی هستند که فارغ از قرائت‌های مختلف و یا دلالت بر مصادیق خاص، نفساً در نزد تمام انسان‌های آزاده و سالم نه تنها مقبول و محترم بلکه مقدس می‌باشند آن هم قداستی وجدان فهم و فطرت پذیر...

نگارنده بنای بیان مسئله با نگرش الهیاتی و یا هر نوع ایدئولوژی دیگری را ندارد و صرفاً از منظر وجدان و فطرت به مسئله پرداخته و سخن به بند نوشتار می‌کشد تا شاید چراغی بیافروزد و فضای تاریک و غبار آلودی را که هر گوشه و لحظه‌اش حقیقت و عدالت به مسلخ مغالطات و شبهات می‌روند را به قدر توان روشن کند و موجب جلوگیری از سلاخی حقیقت و عدالت در ظلمات گردد.

چرا در نظام تعلیم و تربیت ما فکری برای شجاع بار آمدن دانش آموزان، دانشجویان و حتی طلاب نشده است؟

شجاعت، لازمۀ حق طلبی، ظلم ستیزی، عدالتخواهی و حتی پیشرفت در حوزه‌های مختلف نظری و عملی است.

ما از تحصیل کرده‌هایی که دچار فقدان شجاعت بوده‌اند کم خسارت نخورده‌ایم.

امیدوارم اقدام ایثارگرانه علی لندی جامعه شناسان غرب زده را از خواب غفلت بیدار کند تا دیگر نسخه‌ تحقیر برای ملت غیور ایران تجویز نکنند.

دفاع مقدس ما پر از علی لندی‌ها است اما متأسفانه جای این قهرمان‌ها در متون آموزشی و اسناد علمی و فرهنگی به شدت خالی است.