سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

ورود بانوان به ورزشگاه از نظر ما هرچه که باشد، از نظر جریان ضد اسلام و انقلاب فتح سنگری است که هر روز از این سنگر تیرهایی به سمت عفت عمومی جامعه پرتاب خواهد کرد و آن را محملی برای شیطنت‌ها خواهد نمود.
ورود ضعیف و مدیریت نسنجیده این مسئله بدتر از عدم ورود و مسکوت گذاشتن آن است چون در بازی که توسط دشمن طراحی شده است گل هم بزنی حتماً آفساید است.

به عبارتی ریاکاری یعنی انجام کار برای جلب نظر مردم، نه جلب رضایت خداوند؛ ریاکار روح خودش رشد نمی‌کند اما حداقل با کار کردن برای مردم فایده‌ای برای آنان دارد.
 مسئول ریاکاری که برای جلب نظر مردمش کار و خدمت می‌کند بهتر از مسئولی است که نه تنها خدمتی نمی‌کند بلکه برای جلب نظر دشمنانِ مردمش خیانت هم می‌کند.
ضمناً ریا یک امر قلبی بوده و تشخیصش راحت نیست...

تفاوت “الزام” و “اجبار” در این است که الزام، دارای یک خاستگاه فلسفی، پشتوانۀ منطقی و فرآیند قانونی است، اما اجبار لزوماً اینگونه نیست لذا حجاب الزامیست نه اجباری.
سخن گفتن با ادبیات مهندسی شدۀ دشمن یعنی پذیرش مفروضاتِ غلط و منفی او، لذا بهتر است به جای عبارتِ “حجاب اجباری” از عبارت “حجاب الزامی” استفاده کنیم.

حجاب صرفاً یک پوشش در کالبد لباس نیست لذا با سایر پوشش‌ها اساساً قابل مقایسه نمی‌باشد، چون حجاب دارای یک فلسفه غنی مبتنی بر یک مکتب اندیشه‌ای متعالیه است.
امروزه حقیقتاً حجاب به مثابه بیرق فرهنگی جامعه اسلامی است که بانوان عفیفه علمدار آن هستند لذا طبیعی است که دشمن تمرکز حملات خود را روی علم و علمدار بگذارد...

نوع و شکلِ لباس و خانه نمایانگر ماهیت اندیشه، فرهنگ و سبک زندگی انسان و خانواده هستند.
لذا یکی از مظاهر مادی و فیزیکیِ تجلّیِ هویتِ هر تمدنی در کالبد پوشش و ساختمان آشکار می‌گردد.
محتوا که جای خود اما اگر قالبهای تحمیلی فرهنگ غرب بر پیکرۀ جامعه را نزُداییم استحاله خواهیم شد.