امر به معروف و نهی از منکر ناظر به حریم عمومی می‌باشد که هم اشراف به حکم و موضوع می‌خواهد و هم انصاف در نوع و چگونگی برخورد با افراد.
لذا افرادی که نمی‌دانند را باید روشن و آگـاه کرد، افرادی که نمی‌توانند را باید یـاری و کمک کرد و افرادی که نمی‌خواهند را باید توبیخ و افشـاء کرد.
گاهی ما به جای کنشگری در ورطۀ واکنشگری می‌افتیم! به عبارتی همواره مشغول حل مسئله‌های تحمیلی دشمن هستیم نه طرح ایجابی خودمان.
واکنش، لازم اما اصل بر کنش است؛ چون کنشگر، مسئله سازی، جهت دهی و کنترل می‌کند لذا همواره یک قدم جلوتر از واکنشگر خواهد بود.
نوع پوشش فرد در حریم خصوصی به خودش مربوط است اما وقتی که در جامعه و اماکن عمومی حضور دارد دیگر یک امر شخصی و خصوصی نیست.
لذا جنبۀ دیگر تذکر به بـَدحجاب‌ها ناظر به بـَدحجابی آنها نیست بلکه ناظر به بـَـد مکانی آنها است چون مکان عمومی را با خصوصی اشتباه گرفته‌اند.
خسارات زلزلۀ شهرستان خوی کجا و خسارات زلزله‌های پیاپی در خُلق مردم ایران کجا؟ کاش همانگونه که اولی را درک می‌کنیم دومی را نیز درک بکنیم.
براندازان، غربگرایان، مزدوران و برخی سلبریتی‌ها در بستر گسل‌های فضای ولنگار مجازی همواره مشغول ایجاد زلزله‌های پیاپی در خُلق مردم هستند.
تمدن غرب به خاطر بحران هویت و فقدان قهرمان واقعی در دنیای خود، همواره در سینمای هالیوود دست به خلق قهرمان‌های خیالی می‌زند.
انسان غربی هم چون در میان نوع بشر، هیولاتر از قماش خودش سراغ ندارد لذا در خلق ضدّ قهرمان نیز دست به خلق هیولاهای ماورائی می‌زند.