🔘 مرجع تقلید یعنی محل رجوع مردم برای کسب تکلیف در خصوص مسائلی که در آن تخصص کافی برای تشخیص سره از ناسره را ندارند. این محل رجوع میتواند یک فرد و یا یک تشکیلات و سازمان باشد. با توجه به عدم امکان متخصص شدن همه افراد در همه زمینهها ناگزیریم یا به عبارت دقیقتر لازم است برای کسب تکلیف در مسائلی که تخصص نداریم به اهل فن متعهد و متخصص مراجعه کنیم.
دوپینگ رسانهای سیدحسن آقامیری
سه عامل اصلی باعث فراگیر شدن حرفها و طبیعتاً مخاطبین سیدحسن آقامیری شد که در گسترش شعاع شبهه افکنی و نشر افکار خام و التقاطی وی نقش بسزایی داشتند.
- بیان و خطابهی نسبتا خوب
- انتخاب سوژههای جنجالی و پرداختن هیجانی و عوام پسندانه به آنها
- تیم قوی و حرفهای رسانهای
معمای تیتراژهای ناسیونالیستی سریال معمای شاه!
سریال معمای شاه که روایت گر احوالات رژیم طاغوت و روند شکل گیری انقلاب اسلامی است مدتی می باشد که از شبکه یک در حال پخش است. در این سریال یکی از موضوعاتی که بنده را بر آن داشت تا یادداشتی بنویسم این بود که چرا تیتراژ ابتدایی و انتهایی و حتی قطعه هایی که در برخی سکانس های حساس فیلم خوانده می شود بر پاشنه ملی گرایی یا به عبارت دیگر ناسیونالیسم می چرخد؟؟!!
در یکی از قسمت ها حتی زمانی که شهدای موتلفه تیر باران می شوند بر خلاف دیالوگ های پایانی نقش ها که ایستادگی شان را بر سر ارزش های اسلامی نشان می دهد بعد از تیر باران بلا فاصله قطعه ای خوانده می شود که محتوای آن دال بر این است که گویا این افراد برای وطن و میهن جغرافیایی جان خود را فدا کرده اند که به شدت ملی گرایانه و ناسیونالیستی می باشد.
جای خالی قهرمانهای تمدن اسلامی در رسانهها
انسان در سیر رشد فیزیکی خود بعد از پشت سر گذاشتن خرد سالی و وارد شدن به دوران کودکی پا به عرصه ی رشد شخصیتی و شکل گرفتن ابعاد هویتی خود می گذارد، (می دانیم که اتفاق های قبل از این دوره نیز بر شکل گرفتن شخصیت افراد موثر است اما قصد ما پرداختن به دورۀ اکتسابی خود فرد است) در ابتدای امر کودکان بنابر فطرت کمال طلب خود سعی در رشد و متعالی شدن دارند، گر چه شاید خیلی برنامه ریزی شده و برخواسته از اراده و تدبیر نباشد اما بسیار تشنه و جویای حقیقت هستند.
فستیوالهای احمقانه ارمغان فرهنگ غرب
دنیا ما پر است از تمدن ها، فرهنگ ها و آداب و رسوم مختلف و عجیب غریبی که هر یک به نوعی بر خاسته از جهانبینی افراد آن جامعه می باشد؛ در این میان آداب و رسومی هستند که از پشتوانه ی فلسفی قوی و تفکر متعالی بر خوردار می باشند و برخی نیز صرفا یا بر خاسته از سیاست های حاکمیتی برای سرگرم کردن مردم تحت حکومت خود هستند و یا ریشه در عقب افتادگی فکری مردم آن جامعه دارند.