سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

سرعت تصویب «تعطیلی شنبه» با تبعات خطرناک را با سرعت تصویب «صیانت فجازی» و «حجاب و عفاف» با هزار فایده را مقایسه کنید...

جریان غیر انقلابی با اغوا مقاصد خود را سریعا عملیاتی می‌کند اما گاهی ما آنقدر توضیح می‌دهیم که موجب کلافگی و فرسایش می‌شویم!

فهم کُنهِ مقولۀ «زمان» و مسائل و مناسبات مرتبط با آن بسیار سخت‌تر و پیچیده‌تر از فهم مقولۀ «مکان» و مسائل و مناسبات مرتبط با آن می‌باشد...

تعطیلی رسمی یک روز آن هم در حکومت و جامعۀ اسلامی را باید در فضا و سطح تمدنی فهم و تحلیل کرد نه در سطح فقه فردی یا مناسبات اقتصادی.

فلسفۀ قوانین اجتماعی و غرض مجری قانون معتقد کردن مردم به یک امر خاص نیست چون اساسا جبر و الزام در عقاید و باورمند کردن افراد راه ندارد.

اما الزام قانونی و توسل به قوۀ قهریه جهت جلوگیری از ظهور و بروز عقاید باطل و فاسد در قالب گفتار و رفتار آن هم در فضای عمومی جامعه  واجب است.

گام اول در ادارۀ کشور به شیوۀ اسلامی فهم منطق اسلام در توصیف مسائل و پدیده‌ها می‌باشد تا تجویزهای اسلامی را درک نموده و به آن ملتزم باشیم.

مهم‌ترین مانع در این مسیر دستگاه معرفتی معیوبی است که در علوم انسانی غیر اسلامی و غرب‌زده، معیار توصیف و تجویز مسئولین قرار گرفته است.

وحدت یعنی؛ یگانگی، یکتایی، اتحاد، اتفاق و همبستگی لذا وقتی سخن از وحدت به میان می‌آید باید تکلیف خود را با سه پرسش زیر روشن بکنیم.

وحدت که؟ همۀ ملت ایران؛ در چه؟ آنچه که اسلام ناب(عقل، وحی، تجربه، شهود) به آن توصیه می‌کند؛ برای چه؟ پیشرفت دنیوی و سعادت اخروی.