آیا ممکن است کسی به خودش خیانت کند!؟ یا از پشت به خودش خنجر بزند!؟ یا موجبات نابودی خودش را فراهم سازد!؟ بگذارید از یک ماجرا وارد بحث شویم، روزی گزارشی مفصل که در یک رسانه خبری معتبر منتشر شده بود را می‌خواندم که

در آن افرادی که چندین سلبریتی هم در میانشان حضور داشتند در حمایت از تجرد و زیستِ انفرادی و همچنین سقط جنین و عدم فرزندآوری فعالیت‌هایی را شروع کرده و شعار می‌دادند! اولین سوالی که به ذهنم خطور کرد این بود که اگر پدران و مادران این افراد نیز مثل آنها فکر و عمل می‌کردند، اساساً این افراد به وجود نمی‌آمدند و متولد نمی‌شدند که پا به عرصه وجود بگذارند و قد بکشند و فعالیت‌های اینچنینی بکنند و علیه سبک زندگی که بستر به وجود آمدن و رشد و بالندگی خودشان بوده است شعار بدهند!

محور اصلی شعارهایشان هم این بود که ازدواج و فرزندآوری مسئولیت آور است و محدود کننده! ولی ما می‌خواهیم آزاد باشیم و از زندگی موقت و محدود این دنیا کمال لذت را ببریم و کیف دنیا را بکنیم لذا پذیرش این مسئولیت‌ها ما را اسیر خود می‌کند. ما می‌خواهیم ماشین و خانه خوب و غیره داشته باشیم و از آنها لذت ببریم، لذت... به نظر می‌رسید اینها لذت داشتن همسر و فرزند خوب را نچشیده‌اند وگرنه کدامین خانه و ماشین و تفریح می‌تواند جای یک همسر جذاب و عاشق و فرزندان برومند و دوست ‌داشتنی را بگیرد؟ شاید چون آنها را دست نیافتنی می‌بینند و یا در خودشان قابلیت جذب یک همسر خوب و یا مادری کردن برای یک فرزند شیرین را نمی‌یابند اینگونه فکر و عمل می‌کنند. شاید هم تجربه خوبی از خانواده‌ای که بستر تولد و رشد آنان بوده است ندارند.

در هر صورت و گذشته از عوامل و ریشه‌های تجرد گرایی و یا عدم فرزند خواهی، هر انسانی که هم اکنون در حال نفس کشیدن و زندگی است باید به این مهم بیندیشد که اصل زندگی فارغ از تفاوت‌هایی که افراد و خانواده‌ها در چگونگی آن با هم دارند یک موهبت الهی است، حتی برای آنان که مخالف ازدواج و فرزندآوری هستند، این افراد باید توجه داشته باشند که چون هستند و وجود دارند و مثلاً می‌خواهند از زندگی انفرادی لذت ببرند، خودِ این بودن و وجود داشتن هدیه پدران و مادران آنها و یک موهبت الهی به آنها است لذا نباید این هدیه و موهبت الهی را از نسل آینده که دلبندان خود آنها و استمرار وجودشان در این دنیا است را دریغ کنند. اولین قدم در رسیدن به نعمت‌ها و خوبی‌های زندگی، خواستن و اندیشیدن به لذت آنها است. مبادا امتداد زندگی‌مان را قطع کنیم.