شهید(با جانش شهادت بر حقانیت هدف و راهش داد) سید(حقیقتا آقا بود و هست) حسن(خیر و نیکی بود و هست) نصرالله(یاریگر خدا بود و هست).
خلاصه او به معنای واقعی کلمه آیت الله بود و هست، آیتی که اصالت و اعتبار و عیار الهی بودنش را با ولایتمداری و سربازی امام خامنه‌ای عزیز ثابت کرد.
حکمیت و صلح حسنی و جام زهر و امثالهم همه اجازۀ امام را داشتند، اما نکتۀ مهم این است که آیا امام ابتدا به ساکن و رأسا امر و تجویز کردند؟
چرا برخی جاهلانه و حتی عامدانه إذن رهبری که برای عبرت و رفع بهانه و دفع کارشکنی عشاق مذاکره بود را به عنوان امـر رهبری جلوه می‌دادند!
امام خامنه‌ای«قبول مذاکره‌ای را که با تهدید همراه است هیچ ملت باشرفی انجام نمی‌دهد هیچ سیاستمدار خردمندی هم آن را تصدیق نمی‌کند»
منافقین و... که به کنار؛ مدعیان ساکت و منفعل! در عدم فهم و تمکین برخی‌ها نسبت به رهنمودها و اوامر صریح رهبری شدیدا مقصر هستند!
امام خامنه‌ای:«نظام اسلامی اساسا برای تحقق معارف و شرایع اسلامی تشکیل شد؛ هر کس حرف دیگری بزند، خلاف واقع گفته»
با توجه به این کلام رهبری، تمام مواضع و اقدامات افراد و گروه‌ها در نسبت‌شان با قاعدۀ فوق سنجیده و ارزش‌گذاری می‌شود.
سعادت مردم و پایداری نظام در گرو پایبندی به اسلام است.
