در ماجرای حملۀ رژیم صهیونیستی اسرائیل به جمهوری اسلامی ایران ما شاهد تجاوز صریح و مستقیم و آشکار به تمامیت ارضی ام القرای جهان اسلام و پایتختی که ولی امر مسلمین، امام خامنه‌ای عزیز در آن مستقر است بوده‌ایم! این ماجرا اصل و فرعی دارد که باید به آن توجه شود و خدای ناکرده به خاطر فرع ماجرا اصل آن نادیده گرفته نشود.

اهمیت و حجم و میزان خسارت در حملۀ اسرائیل به ایران فرع ماجرا است که چون هیچ غلطی نتوانسته است بکند فعلاً محل اعتنا نیست. اما اصل ماجرا چیز دیگری است و آن جرأتی است که این توله سگ غرب وحشی به خود داده است که به جمهوری اسلامی ایران، یعنی نقطۀ کانونی جهان اسلام و محور مقاومت و جبهۀ حق اینگونه حملۀ بکند!

همانطور که در فرع ماجرا اشاره شد نباید چون این حمله به لحاظ مادی آسیب قابل اعتنایی به ما نزده است از اصل ماجرا یعنی جرأت پیدا کردن برای نفس حملۀ مستقیم و صریح و آشکار که موجب لطمه و خدشه به اعتبار جمهوری اسلامی ایران به عنوان علمدار جبهۀ حق اسلام و مقاومت شده است به سادگی از پاسخ سریع و صریح و شدید عبور کنیم.

توجه داشته باشیم که اگر به خاطر کم اهمیت بودن فرع این ماجرا از اهمیت اصل ماجرا بکاهیم ناخواسته این گرا را به دشمن داده‌ایم که اصل این ماجرا را تکرار کند و آن وقت معلوم نیست که در نوبت بعدی گام را فراتر نگذارد و اهمیت و حجم و میزان خسارت را بالا نبرد! یعنی همان روندی که در ترور سران جبهۀ مقاومت رقم زد و هر بار جلوتر آمد!