(تبیین باید صریح و روشنگر و ناظر بر واقعیات خارجی باشد نه کلیات ابوالبقاء)
برخی دغدغه‌مندان و دلسوزان تأکید می‌کنند که در جهاد تبیین و روشنگری بحث را بر سر اشخاص نبریم؛ این حرف اگر به معنای شخصی و جناحی نکردن مسائل باشد بسیار درست است اما اگر به این معنا باشد که از شخصیت(مجموع عقاید، تفکر، مواضع و عملکرد) افراد سخن (نقد و تمجید و...) نگوییم شدیداً غلط است.
دشمنان کلان طرح خود را از خلع سلاح حزب‌الله تا گذرگاه زنگزور و... گام به گام و با سرعت پیش می‌برند!
آن وقت ما درگیر دولتی فشل هستیم که کشور را چنان معطل آب و برق کرده که حتی گرانی فراموش شده!
دولت قطاری است که روی ریل مردم حرکت می‌کند لذا تا ریل تغییر نکند اوضاع همین است.
فروکاست وطن از کالبد مسکن و مأمن ارواح شریف به تن و تنانگی و ماده و جسمانیت تا جایی پیش می‌رود که افتخار به کوه و دشت و دمن و خلیج و خاک رنگ اصالت می‌گیرد... و افتخار به روحانیت انسان‌های غیور و شریف با حربۀ ایدئولوژیک بودن کمرنگ می‌شود!
معنویت از معنا می‌جوشد نـه از مـاده.
اجازه بدهید شرح این قصۀ پر غصه را ابتدا در کالبد یک حکایت بیان کنم باشد که به قدر پر کاهی موجب تأمل منجر به تحلیل و تجویز دقیق بشود...
روزی #فرمانده‌ای به همۀ اهالی شهر خصوصاً #سربازان دستور داد: «این روزها وظیفۀ همۀ شما این است که آب تهیه کنید تا #مخزن شهر را پر از #آب کنیم چون شدیداً به آب نیاز داریم!»
شرافت هر مکانی به انسان‌های ساکن آن است و شرافت هر انسانی به تقوا یعنی اهل حق و عدالت بودن است.
ایران شریف است چون ملتی شریف دارد و ملت ایران شریف هستند چون اهل تقوا یعنی حق و عدالت هستند.
حد اعلای حقیقت و عدالت در اسلام ناب محمدی است که مولد حماسۀ عاشورا می‌باشد...