سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

می‌دانیم و می‌دانند که نبرد قدیمی، تمام عیار و همه جانبه‌ای بین ایران به عنوان علمدار عدالت و آزادی و آمریکا به عنوان پرچمدار ظلم و استکبار همواره در جریان بوده که مدتی است تقابل نیابتی آن وارد مرحلۀ جدیدی شده است و همچنین طبیعی است که بخش‌هایی از این نبرد آشکار و قسمت‌هایی نیز به صورت پنهانی در جریان باشد تا جایی که گاهی نه آنها برخی ضربات خود را آشکار(رسانه‌ای) می‌کنند و نه ما برخی ضربات خود را آشکار می‌کنیم لکن باید در مقابل صراحت دشمنان در حمله و عدم نگرانی از تبعات آن، قاطعیتی صریح داشته باشیم. البته در کنار عملیات آشکار و قاطع نظامی علیه دشمنان خارجی برای اینکه حساب کار دستشان بیاید و فکر غلط‌های اضافه نکنند باید عملیات رسانه‌ای دقیق و گسترده جهت خنثی کردن شبهه و تردید افکنی غربزده‌های داخلی نیز داشته باشیم تا مردم را نترسانند و پازل دشمنان را تکمیل نکنند.

قبل از ورود به بحث باید عرض کنم که بنده نه کارشناس امنیتی-نظامی هستم و نه به تحولات آشکار و پنهان منطقه اشراف ویژه‌ای دارم لکن به عنوان یک نفر از حامیان جبهۀ مقاومت مختصر عرضی دارم که آن را به اشتراک می‌گذارم، امیدوارم که مفید فایده باشد...

مراقب کسانی که دیاثت سیاسی را در زرورقی از ایران دوستی کادوپیچ می‌کنند باشید! این قماش مشاطه‌های ماهری در بزک کردن هستند.

همان‌هایی که ردپایشان از قطعنامه598 تا خسارت محض برجام قابل مشاهده است و همواره در بزنگاه‌های حساس گرای انحرافی می‌دهند.

گاهی نتیجۀ حماقت با خیانت یکی است!

عملیات روانی، یک کاسه ماست زدن نادانی را به دیگری، جنایت بشری جلوه می‌دهد و به گلوله بستن فردی دیگر را حادثه‌ای طبیعی..!

می‌دانید چرا افکار عمومی در مقابل این پارادوکس حساس نیست؟ چون دستگاه محاسباتی بسیاری، در فجازی ولنگار مختل شده است.

کاتالیزور این اختلال هم شیادی منافقین است.

سخن گفتن از رفراندوم توسط برخی افراد، انسان را به یاد این کلام امیرالمؤمنین(ع) می‌اندازد که می‌فرمایند: کَلِمَةُ حَقٍّ یُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ.

شعار رفراندوم خواهی برخی‌ها مانند فریاد دزد را بگیریدی است که از حلقوم دزدان بیرون می‌آید لذا ضمن هوشیاری... اعتنایی نکنید.