برخی تا وقتی که گرسنه‌اند عدالتخواه هستند! لذا همینکه سر سفره می‌رسند، به واسطه لقمه‌های چرب و نرم و پیاپی دیگر صدایشان درنمی‌آید!
لذا برخی عدالتخواهی را مَقرَ خوبی نمی‌دانند، بلکه آن را صرفاً مَمَر خوبی می‌دانند جهت رسیدن به اهداف و منافع شخصی و جناحی و غیره.
رسانه‌ها به مثابه چشم و گوش افکار عمومی هستند لذا اختلال و انحراف در آنها موجب اختلال و انحراف در افکار عمومی است.
به چشم و گوش‌هایی که 56 شهید و حدود 200 زخمی انفجار نماز جمعه پیشاور را ندیدند و صدای انفجارش را نشنیدند اعتماد نکنید.
بایکوت جنایت پیشاور در رسانه‌های غربی آن روی سکه حمله انتحاری است.
بی ریش‌ها در مواضع و اقدامات ضد اسلامی و ضد مردمی خود صریح‌تر هستند لذا روشنگری در خصوص آنها و افشای نفاقشان راحت‌تر است.
اما با ریش‌ها محافظه‌کارند و حتی گاهی شعارهای انقلابی هم می‌دهند! لذا روشنگری در خصوص آنها و افشای نفاقشان بسیار سخت است.
امام حسین ع توسط کفار به شهادت نرسید بلکه توسط منافقین به شهادت رسید. همچنین سایر اهل بیت!
نفاق همان کفر است منتها پنهان...به همین دلیل است که مردم بیشتر فریب منافقین را می‌خورند تا فریب کفار و دشمنان علنی را.
تأمل بر روی این نکته و تحلیل آن ما را بس...
ضد انقلاب‌هایی مانند سازمان مجاهدین، بعد از انقلاب عملاً نفاق را کنار گذاشته و وارد فاز محاربه شدند اما ما همچنان آنها را منافق خطاب می‌کنیم!
وقتی محارب را منافق بپنداریم بعید نیست که منافق را نیز دوست تلقی کنیم. ادبیات سیاسی در جهت گیری افکار عمومی بسیار مؤثر است.