سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

حدود ده روز درگیر طرح و برنامه‌ای ویژه تحت عنوان «مقاومت آینده» (ناظر بر آیندۀ گفتمان و میدان جبهۀ جهانی مقاومت) در قم، تهران و مشهد بودم... اگر بخواهم آخرش را اول بگویم باید عرض بکنم که: همدلی ایمانی اصلی‌ترین عامل منجر شدن هم‌اندیشی‌های گفتمانی به هم‌افزایی میدانی است.

شک نکنید که یک ضربۀ کوچک گفتمانی به مقاومت در تهران موجب یک ضربۀ بزرگ میدانی به مقاومت در منطقه است.

جمهوری اسلامی ایران کانون جبهۀ مقاومت است و کوچک‌ترین اتفاق در این مرکز شعاع تأثیر متوالی و فراگیری دارد...

تضعیف جبهۀ انقلاب و قدرت گرفتن وادادگان در ایران نه اتفاق بود و نه کوچک!

اولاً: ظاهر و فرع ماجرا این است که جبهۀ مقاومت در حدود این یک سال اخیر از جهت مادی و سخت‌افزاری در میدان آسیب‌های جدی اعم از شهادت سران و حامیان، تحدید جغرافیایی و خسارات مادی دیده است که بر کسی پوشیده نیست لکن همانطور که اشاره شد این تنها ظاهر و فرع ماجرا است نه همۀ ابعاد ماجرا...

آخرین بهانه‌ای که برای تأخیر در وعدۀ صادق سه در برخی محافل مطرح می‌شد رأی آوری ترامپ به خاطر تضعیف دموکرات‌ها با عملیات ما بود!

ما که برای وعدۀ صادق سه شتاب‌زده عمل نکردیم، ولی اگر دچار تعلل نشده‌ایم! تا دیر نشده مسئولین مربوطه ابتکار عمل را به دست بگیرند.

درست نفهمیدن برخی از خواص اهل حق پیشینه‌ای تاریخی دارد که ردپای آن را از سپاه اسامه و حکمیت تا قطعنامۀ ۵۹۸ و برجام می‌توان مشاهده کرد.

شمشیر مالک‌ها تا جایی پیش می‌رود که تبیین عمارها بستر سازی کرده باشد لذا در هیچ شرایطی نباید دست از مطالبۀ امر ولی و روشنگری برداشت.