همانگونه که میزان کرامت در گرو میزان تقوا، میزان شجاعت در گرو میزان ایمان و میزان بصیرت در گرو میزان عقل است، میزان اختیار نیز در گرو میزان اراده می‌باشد.
امام خمینی کبیر با تقوا و ایمان و عقل در جنگ اراده‌ها بر همۀ طواغیت غلبه کرد و برای تاریخ مسیر جدیدی اختیار نمود که امام خامنه‌ای عزیز ادامه دهندۀ آن هستند.
این عنوان(انحطاط متحجرانه؛ انعطاف‌پذیری متفکرانه) موضوع سخنرانی استاد علیرضا پناهیان در محرم امسال بود...
به نظرم تبدیل سه گانۀ(تحجر، انقلابیگری و لیبرالیسم) مورد تأکید امام خمینی ره به دوگانۀ فوق الذکر غیرحرفه‌ای بود.
عدم صورت بندی فنی مباحث پیامدهای بدی دارد که تابع نیات ما نیستند.
نقد حلوا نیست که شیرین باشد بلکه دارو است لذا تلخی و درمان را توأمان دارد برخی با نیت کم کردن تلخی این دارو از خاصیت درمانگری آن می‌کاهند!
ضمنا حرف حق ذاتا شیرین است منتها برای ذائقه‌ای که به باطل میل کرده باشد تلخ می‌باشد لذا مبادا به جای اصلاح ذائقه‌ها حرف حق را تخطئه کنیم.
01- میخائیل گورباچف (رهبر شوروی کمونیستی): امام خمینی فراتر از زمان می‌اندیشید و در بعد مکان نمی‌گنجید. او توانست اثر بزرگی در تاریخ جهان به جای بگذارد.
02- نلسون ماندلا (رئیس‌جمهور اسبق آفریقا و قهرمان مبارزه با نژاد پرستی آپارتاید): امام خمینی رهبری منحصر به فرد و فرزند اسلام بود. او توانست با دست خالی، انقلاب اسلامی را به پیروزی برساند و در نشان دادن راه درست به نسل‌های حاضر و آینده مسلمانان سهم بسزایی داشته است.
گام اول در ادارۀ کشور به شیوۀ اسلامی فهم منطق اسلام در توصیف مسائل و پدیده‌ها می‌باشد تا تجویزهای اسلامی را درک نموده و به آن ملتزم باشیم.
مهم‌ترین مانع در این مسیر دستگاه معرفتی معیوبی است که در علوم انسانی غیر اسلامی و غرب‌زده، معیار توصیف و تجویز مسئولین قرار گرفته است.