سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

در این روز و ایام اصلا قصد نگاشتن چنین نوشته‌ای را نداشتم لکن در همین مدت بسیار بسیار اندکی که از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم و پیروزی آقای پزشکیان گذشته است برخی از اطرافیان و حامیان آقای قالیباف مطالبی را گفتند و مواضعی اتخاذ کردند که به ناچار و مِن باب صیانت از ساحت حقیقت و مقام عدالت نکاتی را به رشتۀ تحریر درمی‌آورم تا لااقل سیاهه‌ای بماند که به قدر بضاعت مانع از تحریف حقیقت و تضییع عدالت باشد.

رسالت نیروهای فکری تحلیل و بررسی پدیده‌ها در مقام نظر و تمییز درست از غلط و حفاظت از مقام حقیقت و حدود عدالت است.

آنها نیروی‌های عملیاتی میدانی نیستند که در مقام عمل و ناظر به حفظ مصالح اجتماعی با دیگری‌های خود، تعامل تاکتیکی بکنند.

امثال دکتر مهدی جمشیدی دستاوردهای انقلاب هستند.

انقلاب خمینی(ره) که در امتداد بعثت محمد(ص) است شاید در معرض انحرافاتی چون سقیفه(غربگرایان) باشد اما سرانجامش ظهور است نه عاشورا

چون ما ملت امام حسین(ع) هستیم؛ انتقاد شدید ما به برخی مسائل جای خود... اما همچنان پیرو خامنه‌ای عزیز و پای کار نظام اسلامی هستیم.

نقد حلوا نیست که شیرین باشد بلکه دارو است لذا تلخی و درمان را توأمان دارد برخی با نیت کم کردن تلخی این دارو از خاصیت درمانگری آن می‌کاهند!

ضمنا حرف حق ذاتا شیرین است منتها برای ذائقه‌ای که به باطل میل کرده باشد تلخ می‌باشد لذا مبادا به جای اصلاح ذائقه‌ها حرف حق را تخطئه کنیم.

آراء غربگرایان، قومیت‌گرایان و امثالهم به کنار... نباید از دستاورد مهم و پیام دقیق و گفتمانی دور اول انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم گذشت.

پیام مهمی که اکثریت غالب بدنۀ اجتماعی پای کار انقلاب صادر کردند این بود که؛ به نسخۀ اصلی گفتمان انقلاب معتقدند نه به نسخۀ التقاطی آن!