سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

17 اسفندماه 1400 تصویر فوق به همراه یک متن ضمیمه شده که به عبارتی روایت آن تصویر می‌باشد در یک کانال ایتایی(کانال قم مقدّسه) منتشر شده و در سایر کانال‌ها نیز بازنشر یافته است. با توجه به اینکه حقیر نیز در تصویر فوق حضور دارم و پیرو پرسش برخی از دوستان لازم دیدم توضیحاتی را به عرض برسانم.

حقیقت و عدالت دو مفهوم ارزشمندی هستند که فارغ از قرائت‌های مختلف و یا دلالت بر مصادیق خاص، نفساً در نزد تمام انسان‌های آزاده و سالم نه تنها مقبول و محترم بلکه مقدس می‌باشند آن هم قداستی وجدان فهم و فطرت پذیر...

نگارنده بنای بیان مسئله با نگرش الهیاتی و یا هر نوع ایدئولوژی دیگری را ندارد و صرفاً از منظر وجدان و فطرت به مسئله پرداخته و سخن به بند نوشتار می‌کشد تا شاید چراغی بیافروزد و فضای تاریک و غبار آلودی را که هر گوشه و لحظه‌اش حقیقت و عدالت به مسلخ مغالطات و شبهات می‌روند را به قدر توان روشن کند و موجب جلوگیری از سلاخی حقیقت و عدالت در ظلمات گردد.

وقتی سخن از ولایتمداری به میان می‌آید برخی گمان می‌کنند که ولایتمداری اختصاص به عوام جامعه(مردم عادی، غیر خواص) دارد و خواص و نخبگان خیلی لزوم ندارد که اوامر و رهنمودهای ولی جامعه اسلامی را در تحلیل و تصمیم‌های

خطر فساد خزنده این است که موجب انحراف آهسته می‌شود انحرافی که به خاطر آهسته و تدریجی بودنش کمتر موجب حساسیت و تقابل می‌شود و به همین دلیل تا می‌تواند ریشه می‌دواند و گسترش می‌یابد، گسترشی از جزء به سوی تسخیر کل...

بین روحانیت سالم با روحانیت فاسد خط خون است، خون... اگر این خط خون کم رنگ گردد موجب سوء استفاده منافقین خواهد شد به صورتی که مواضع و عملکرد روحانی نمای‌های فاسد را پای روحانیون اصیل و سالم و حتی اسلام خواهند نوشت و خدمات و دستاوردهای روحانیون دلسوز و انقلابی را برای روحانی‌نماهای منفعت طلب و کاسب مصادره خواهند کرد.

برخی همواره به بهانه دفاع از کلیت روحانیت بی توجه و حتی مشغول تطهیر مفسدین نفوذ کرده در این صنف و قشر محترم بوده و هستند. اگر منافقی که در میان روحانیون اصیل و سالم نفوذ کرده و حتی لباس آنان را نیز دزدیده است را افشا و رسوا نکنیم کمر اعتقاد و اعتماد مردم را خواهند شکست. نباید اجازه دهیم هیچ کسی موجب کم رنگ شدن این خط خون گردد.